Tekst: Pab

Als kind had ik geen speciale band met Rotterdam. Tot ik als jochie eens met mijn vader en zijn vrienden mee mocht naar De Kuip waar Feyenoord Europees speelde. Ik was sprakeloos. En wat doof door al dat gezang en die luide aanmoedigingen. Kracht bijgezet met grote toeters. Als een supporter vlak bij je oor op zo’n toeter blies, moest je daar, nou ja, even aan wennen, zeg maar. En dan zwijg ik nog over de sirenes op de tribune.

Ik vond het F A N T A S T I S C H.
Ook de tweede keer. En de derde keer. En al die keren daarna.

Zo begon het en het is niet meer opgehouden. Zal ook niet meer ophouden, denk ik. Ik heb alle Europacups meegemaakt. Meestal gekluisterd aan de televisie, omdat er simpelweg geen geld was om alle wedstrijden naar De Kuip te gaan. Laat staan uit, in Europa. Tussen de bedrijven door waren er kampioenschappen, bekers en natuurlijk ook dompers. Heel veel dompers. Dan lijd je als supporter. Dan merk je pas dat het hard werken kan zijn. Maar het is het wel waard.

Want wat beleven wij als supporters mooie tijden. Gek genoeg zijn óók de mindere tijden mooi, op een bepaalde manier. Zeker met déze club en met déze supporters.

Ik heb een volle Kuip voelen treuren.
Ik heb een volle Kuip voelen denderen.
Ik heb een volle Kuip voelen huiveren.
Ik heb een volle Kuip voelen snakken.
Ik heb een volle Kuip de tegenstander en de scheids voelen intimideren.
Ik heb een volle Kuip voelen JUICHEN.

Ik was er vaak bij en dat voelt goed, man.

Allemaal mooi en aardig, maar daar kopen we nu allemaal niks voor. Het gaat om het hier en nu. Straks sta je elke wedstrijd weer op nul. En de belangrijkste wedstrijd is de volgende. De vooruitzichten zijn goed. Selectie en staf zijn bijna op orde. Zou Robin van Persie komen? Ik hoop het.

De oren zijn gespitst. Zoals altijd.
De verwachtingen zijn hooggespannen. Zoals altijd.
De 12^e man is paraat! Zoals altijd. Natuurlijk!
Laat het nieuwe seizoen maar komen.

Eerst die schaal pakken. Jammer voor Henkie Fräser. Tegen elke andere club zou ik het hem van harte gunnen, maar die schaal gun ik nu toch het meest aan Giovanni.

Als Gio na de KNVB Beker, het kampioenschap ook met de Johan Cruijff Schaal in handen staat, wat is er dan nog meer mogelijk? De ‘cup met de grote oren’? Wie weet. Want ‘niets is sterker dan dat ene woord…. Feyenoord!’.

Supporters, durf te dromen.

---