Tekst: Sam: Foto’s: Edwin Verheul-De Feijenoorder

Voor de tweede maal dit seizoen komt Vitesse op bezoek. In de eerste wedstrijd was Bradley Jones de grote held. Het is een koude herfstavond en toch zit De Kuip zoals vanouds vol. Na de winst tegen FC Groningen, gaat Feyenoord nu op jacht naar een thuiszege sinds lange tijd. Het is eindelijk kwart voor negen en de spelers komen het veld op, het wordt direct een stukje warmer. Op Vak S wordt een doek met Italiaanse tekst getoond: Cani Codardi (in Nederlands: laffe honden). Dit in antwoord op het spandoek dat Vitesse-supporters in Rome ophingen. Genoeg over die randzaken, voetballen en winnen is het devies.

De start is weer zoals we die kennen van de wedstrijden van vorig seizoen: na het beginsignaal erop klappen, in De Kuip valt niets te halen! Feyenoord speelt met veel drang naar voren. Nelom verovert de bal in het eigen zestienmetergebied. Feyenoord schakelt razendsnel om, na enkele passjes komt de bal bij Amrabat. De kersverse international van Marokko gaat de combinatie aan met Berghuis en zet Nicolai Jørgensen voor een leeg doel: de spits scoort en gejuich klinkt van de tribunes.
Feyenoord gaat op zoek naar de tweede goal en krijgt enkele kansen. Vitesse blijft echter gevaarlijk en Jones moet enkele reddingen verrichten. In de tweede helft is het verhaal hetzelfde. Enkele supporters zingen vervolgens minutenlang ‘Jalalala jalalala, heeeheehee, Feyenoord!’ Af en toe krijgen zij bijval van andere supporters.

Het eind van de wedstrijd nadert. Het verschil op het scorebord is slechts één doelpunt. Gio lijkt de elf spelers van vandaag het vertrouwen te willen geven en hun de wedstrijd uit te laten spelen. Maar dan ligt aanvoerder Koning Karim op het veld. Die heeft veel pijn en hij gaat onder luid applaus en gezang van het veld. De seconden tikken voorbij en dan klinkt het bevrijdende fluitsignaal! De drie punten blijven in De Kuip, de weg omhoog is ingezet. We zijn niet te stoppen, we blijven nu gaan.