Tekst: Pab

Als kind had ik geen speciale band met Rotterdam. Tot ik als jochie eens met mijn vader en zijn vrienden mee mocht naar De Kuip waar Feyenoord Europees speelde. Ik was sprakeloos. En wat doof door al dat gezang en die luide aanmoedigingen. Kracht bijgezet met grote toeters. Als een supporter vlak bij je oor op zo’n toeter blies, moest je daar, nou ja, even aan wennen, zeg maar. En dan zwijg ik nog over de sirenes op de tribune.

Ik vond het F A N T A S T I S C H.
Ook de tweede keer. En de derde keer. En al die keren daarna.

Zo begon het en het is niet meer opgehouden. Zal ook niet meer ophouden, denk ik. Ik heb alle Europacups meegemaakt. Meestal gekluisterd aan de televisie, omdat er simpelweg geen geld was om alle wedstrijden naar De Kuip te gaan. Laat staan uit, in Europa. Tussen de bedrijven door waren er kampioenschappen, bekers en natuurlijk ook dompers. Heel veel dompers. Dan lijd je als supporter. Dan merk je pas dat het hard werken kan zijn. Maar het is het wel waard.

Want wat beleven wij als supporters mooie tijden. Gek genoeg zijn óók de mindere tijden mooi, op een bepaalde manier. Zeker met déze club en met déze supporters.

Ik heb een volle Kuip voelen treuren.
Ik heb een volle Kuip voelen denderen.
Ik heb een volle Kuip voelen huiveren.
Ik heb een volle Kuip voelen snakken.
Ik heb een volle Kuip de tegenstander en de scheids voelen intimideren.
Ik heb een volle Kuip voelen JUICHEN.

Ik was er vaak bij en dat voelt goed, man.

Allemaal mooi en aardig, maar daar kopen we nu allemaal niks voor. Het gaat om het hier en nu. Straks sta je elke wedstrijd weer op nul. En de belangrijkste wedstrijd is de volgende. De vooruitzichten zijn goed. Selectie en staf zijn bijna op orde. Zou Robin van Persie komen? Ik hoop het.

De oren zijn gespitst. Zoals altijd.
De verwachtingen zijn hooggespannen. Zoals altijd.
De 12^e man is paraat! Zoals altijd. Natuurlijk!
Laat het nieuwe seizoen maar komen.

Eerst die schaal pakken. Jammer voor Henkie Fräser. Tegen elke andere club zou ik het hem van harte gunnen, maar die schaal gun ik nu toch het meest aan Giovanni.

Als Gio na de KNVB Beker, het kampioenschap ook met de Johan Cruijff Schaal in handen staat, wat is er dan nog meer mogelijk? De ‘cup met de grote oren’? Wie weet. Want ‘niets is sterker dan dat ene woord…. Feyenoord!’.

Supporters, durf te dromen.

---

Tekst: Marinus de Bokx

Na zo’n kampioensseizoen houd je tijdens de transferzomer toch altijd even je hart vast. Wat blijft erover van het team dat vorig seizoen heeft geknokt voor die schaal? Wie komen erbij en ja, je wil er niet aan denken, wie gaan er weg?

Van Kuyt wisten we het eigenlijk al. Na een twee jaar durende uitputtingsslag zat het er op. Jaartje later dan gepland, hij wilde eigenlijk de dubbel in het eerste seizoen, maar enfin, missie geslaagd! Twee seizoenen afgesloten met het mooiste afscheid dat een speler zich kan wensen. Waarlijk eentje voor in het rijtje clublegendes. We zullen je inzet op het veld missen, Dirk. Sterker door strijd, je zou bijna denken dat het speciaal voor, nee misschien zelfs door jou is bedacht.

Van Elia’s vertrek hoorden we voordat onze helden goed en wel op de Coolsingel stonden. Ook hij heeft in die twee seizoenen prijzen gebracht. “Oeh ah Elia”, de geweldenaar. Die fantastische krul tegen Utrecht, maar ook met wedstrijden waar hij, zoals een van m’n medesupporters zei, “nog geen lantarenpaal kon passeren”. We zullen ‘m missen. Vooral de Eljero die per se terug het veld in wilde met z’n vinger uit de kom. Sterker door strijd, ook hem op het lijf geschreven, of op z’n vinger, zo je wilt.

Dat Kongolo ging, kwam echt als een verrassing. Wie verwacht nu dat een kind van de club weggaat na zo’n seizoen? Feyenoord is toch voor het leven? Die lange passen, de slidings op de bal, die ene tegen Dolberg die de 1 -1 tegen Ajax veiligstelde, we zullen het niet vergeten. Vaak krabbelde hij na zo’n actie hinkend weer op, soms verliet hij ook geblesseerd het veld. Sterker door strijd, niet opgeven met verdedigen, geblesseerd raken en weer terugkeren. Bedankt, Terence.

Karsdorp, tja, wat verwacht je van een kerel die in april z’n contract tot 2021 verlengt? Dat hij blijft, toch? Gapend gat in de verdediging? Hij liep het dicht, zelfs diagonaal! Dan dat opkomen aan de zijkant en meteen die bal de zestien in. Zullen we dat rare staartje op z’n hoofd missen? Nee, maar die teen, die teen van Rick die PSV van een treffer afhield, die kunnen we komend seizoen nog wel een keer gaan missen. Sterker door strijd, of beter sterker door sneller te rennen en net dat ene beetje extra eruit te persen.

---