Vier spelers moeten de basis zijn voor een nieuw Feyenoord

Tekst: Oscar Van Bekkum, Foto’s: Edwin Verheul-De Feijenoorder

Met een 2-3 overwinning sloot Feyenoord het seizoen af. De Rotterdammers boekte de afgelopen maand acht overwinningen op rij en daar kwam de bekerwinst op AZ ook nog bij. Deze ploeg heeft op basis van de laatste tijd laten zien wel degelijk nog iets van de kampioen in zich te hebben, maar niks is minder waar.

Spelers als Vilhena, Jørgensen, Van der Heijden en wellicht Berghuis en van Persie zullen de club verlaten. Is er reden voor paniek? Wel als de laatste twee vertrekken. Berghuis zie ik niet gauw gebeuren, maar in voetbal kan alles gebeuren. Zeggen ze. Maar als van Persie gisteren voor de laatste keer op het veld stond is dat voor volgend seizoen wel een gemis. De Rotterdammers begonnen met zijn aanwezigheid juist beter en beter te voetballen. Het is daarom te hopen dat hij er nog een jaartje aan vast knoopt.

Van Persie, ook in deze vorm, is nog een goede toevoeging voor de ervaren krachten die Feyenoord nog niet zullen verlaten. Hoop ik. Met spelers als Haps, Berghuis, El Ahmadi en dus Robin heeft Van Geel een goede basis van ervaren krachten waar een ander elftal omheen gebouwd moet worden. Zij moeten het hart vormen van het nieuwe Feyenoord waar de technisch directeur een nieuw en talentvol elftal omheen gaat bouwen. Dat is al een reuze stap om opnieuw mee te doen om de landstitel.

 

De laatste thuiswedstrijd

De laatste thuiswedstrijd van het seizoen stond afgelopen zondag op het programma.
Stadsgenoot Sparta was de tegenstander, een club die nog strijd tegen degradatie. Het zou
zomaar een lange tijd kunnen duren voordat junkies uit Spangen weer op bezoek komen.

Bij aanvang van de wedstrijd staat er voor Feyenoord niets op het spel, slechts de eer. Er werd stilgestaan bij het overlijden van, voormalig spits, Henk Schouten. Feyenoord speelde met rouwbanden, De Feijenoorder had een spandoek gemaakt en er werd een indrukwekkende minuut stilte gehouden, waarin je een speld kon horen vallen.

Justin Bijlow, supporter en speler tegelijk, stond in de basis. De jeugdinternational is het
lopende seizoen vaak bankzitter geweest, maar ditmaal dus niet. Verder was er ook een
basisplek voor Eric Botteghin, hij verving Sven van Beek. Als de klok half drie slaat, wordt er afgetrapt. Er heerst een gemoedelijke sfeer, op de tribune wordt er voornamelijk
vooruitgeblikt op volgend seizoen en mogelijke Europese tegenstanders. Na acht minuten
worden we wakker geschud door de eerste flitsende aanval van Feyenoord. Van Persie zet
met een subtiel hakje Nicolai Jørgensen voor de keeper, de Deen schiet raak, maar de
grensrechter vlagt voor buitenspel, waardoor ‘I will survive’ al in een vroeg stadium wordt
afgekapt. In het vervolg geeft Sparta zichzelf niet zomaar gewonnen, Justin Bijlow wordt flink aan het werk gezet en er moeten een paar heldhaftige reddingen aan te pas komen.

Als er ruim een half uur is gespeeld, krijgt Robin van Persie een vrije schietkans. Het onmogelijke gebeurt, hij raakt de bal compleet verkeerd en mist. Bij de volgende aanval van de wedstrijd is het wel raak, helaas is dit een Spartaanse aanval. Fred Friday krijgt veel ruimte en krult de bal in de verre hoek. Pas in de laatste minuut van de eerste helft komt Feyenoord deze klap te boven en komen ze weer tot een kans, dit is direct een doelpunt van Berghuis. Toch nog met een positief gevoel de rust in.

De tweede helft is voor Feyenoord. Als er vijf minuten zijn gespeeld wordt er wederom een
treffer afgekeurd. Gelukkig is het na 64 minuten weer raak en dit doelpunt telt wel. Karim el Ahmadi laat zich niet van de bal afzetten en geeft de bal voor. Boëtius is vervelend voor
Sparta verdediger Holst die de bal in het doel werkt, 2-1. Inmiddels komt het ook in De Kuip aan dat Twente achter staat. Dit zorgt voor hard gelach. Vriendelijk wordt er afscheid genomen van een provincieclubje die zichzelf groot waande. Tot slot maakt Berghuis zijn tweede treffer van de dag en is de wedstrijd beslist waardoor Feyenoord dit seizoen alle Rotterdamse derby’s winnend heeft afgesloten.

De competitie loopt ten einde, we kunnen niet meer stijgen of zakken. De vierde plaats is
veel te laag voor Feyenoord, we hebben ondermaats gepresteerd. Maar er waren dit seizoen ook mooie momenten. De bekerwinst was toch weer een mooi dagje. Sinds lange tijd was weer eens de Champions League hymne in de Kuip te horen. De terugkeer van Robin van Persie. En elke keer als je in het prachtige stadion komt, maakt je hart een sprongetje van geluk. Feyenoord we houden van die club!

De wraak van De Kuip

Ingezonden tekst: Frans Reichardt

Voorstanders van de bouw van een nieuw stadion bestempelen De Kuip graag als ‘suboptimaal’ en zij zetten de voorstanders van modernisering van De Kuip het liefst weg als ‘sentimenteel’. Om hun pleidooi voor nieuwbouw kracht bij te zetten, hebben zij al de gekste dingen bedacht. Zo zou De Kuip ‘op’ zijn en zou er sprake zijn van ‘metaalmoeheid’ en ‘betonrot’. Ze zijn stuk voor stuk ontmaskerd als leugens voor eigen bestwil: er moet en zal gebouwd worden.

Een ander veelgebruikt argument is dat een nieuw stadion noodzakelijk is om de concurrentie in te halen. Feyenoord heeft hiervoor een groter stadion nodig, menen zij. Gemakshalve vergeten zij dat Feyenoord al meer dan tachtig jaar een groter stadion heeft dan PSV en toch achterop raakte. Dat heeft te maken met visie, de goede mensen op de goede plek en een uitgekiend algemeen, financieel, commercieel en sportief beleid. Daar heeft de clubleiding van Feyenoord jarenlang gefaald en hierdoor is Feyenoord achterop geraakt. Niet door De Kuip. De Kuip en de symbiose tussen dit unieke stadion en de supporters, hebben er juist voor gezorgd dat Feyenoord de moeilijke perioden in de clubgeschiedenis heeft kunnen overleven.

In plaats van De Kuip te eren, wordt het onderhoud opzichtig verwaarloosd. Het geld dat nodig is voor onderhoud, gebruikt de stadiondirectie liever om de van Goldman Sachs geleende miljoenen af te betalen en te sparen voor een nieuw stadion. De Kuip wordt op zijn ziel getrapt en verraden. En wat doet De Kuip? Het had er uit wraak voor kunnen kiezen het Maasgebouw te laten instorten. Of de president-commissaris van het stadion voor eeuwig op te sluiten in het toilet. Dat doet De Kuip niet. De Kuip heeft gekozen voor sportieve wraak. Om te laten zien dat in De Kuip wel degelijk prijzen kan winnen, won Feyenoord in april 2016 de KNVB Beker. in mei 2017 werd Feyenoord landskampioen en drie maanden later pakte het de Johan Cruijff Schaal. Op 22 april 2018 won Feyenoord opnieuw de KNVB Beker. Dat zijn vier prijzen in een tijdbestek van twee jaar. Stuk voor stuk veroverd in De Kuip. Alle vier de keren omarmde De Kuip de duizenden Feyenoord-supporters en golfde en danste het stadion als nooit tevoren. Alsof het iedereen zijn ongeëvenaarde schoonheid wil laten zien en voelen en ons smeekt het mooiste voetbalstadion van Nederland te moderniseren.

#StopFeyenoordCity

Een nieuw thuis

Ingezonden tekst: Joost de Vries. Foto: De Feijenoorder

Piet en Nel zijn een echtpaar die al ruim 40 jaar getrouwd zijn. Ze zijn direct na hun trouwen gaan samenwonen in een prachtige 30er jaren woning in Rotterdam-Zuid. Ze kregen in hun huwelijk 2 zoons, Willem en Bas, en een dochter, Ingrid. Inmiddels zijn Piet en Nel beide halverwege de 60 en Piet staat op het punt om met pensioen te gaan. De 3 kinderen hebben het ouderlijk huis al weer vele jaren achter zich gelaten en zijn hun eigen gezinnetje gaan stichten. Piet en Nel hebben in de 40 jaar dat ze nu op Zuid wonen een aantal keren hun woning opgeknapt. De laatste keer is al weer ruim 25 jaar gelden toen ze een nieuwe badkamer en keuken kochten. Nu Piet binnenkort met pensioen gaat zit hij er over na te denken om zijn woning wederom te verbouwen want er is het nodige achterstallig onderhoud. De keuken en badkamer zijn gedateerd en ook de kozijnen moeten worden vervangen en verder zouden ze de woning alvast willen voorbereiden op de toekomst wanneer ze misschien niet meer de trap naar boven kunnen nemen. Piet vraagt bij een aantal lokale aannemers een offerte op maar allemaal blijken ze stuk voor stuk behoorlijk prijzig. Het is nog niet zo’n gemakkelijke opgave om hun woning te laten verbouwen.

Terwijl ze nog eens op hun gemak de offertes en opties doornemen valt het oog van Nel op een artikel in het Rotterdams Dagblad. Vlakbij op Zuid zijn ze van plan nieuwe appartementen te bouwen die van alle gemakken zijn voorzien. Alles is mooi gelijkvloers en dat zou met het oog op de toekomst wel goed uitkomen. De appartementen hebben grote woonkamers en een royaal balkon met een prachtig uitzicht. Nel is gelijk enthousiast maar Piet heeft er wat moeite mee. Hij zou graag de woning waar ze al zo lang wonen en waar ze zoveel herinneringen hebben liggen verbouwen. Hun drie kinderen zijn er groot geworden en Piet moet gelijk denken aan al die mooie momenten die ze er samen hebben meegemaakt. De gezellig verjaardagen en feestjes, de kerstdiners, de kleinkinderen die er hun eerste stapjes hebben gezet. Nel geniet mee wanneer Piet al deze mooie herinneringen ophaalt. Toch kijkt ze ook vooruit en wijst Piet op de tekortkomingen. Je kan een mooie nieuwe keuken plaatsen en een mooie nieuwe badkamer maar het blijft een relatief kleine woning. Uitbreiding van de woning met bijvoorbeeld een slaapkamer en badkamer beneden zou ten koste gaan van hun tuin die al niet te groot is. Uiteindelijk ziet Piet ook wel in dat Nel gelijk heeft. Het is een relatief kleine woning en een verbouwing zou te duur uitpakken om aan hun wensen te kunnen voldoen. Nel en Piet besluiten de stap te zetten en bellen de makelaar.

2 jaar later wanneer Piet inmiddels met pensioen is en hij en Nel in het nieuwe appartement lekker in de zon op het balkon zitten te genieten van het uitzicht kijken ze nog eens terug op hun verhuizing. Piet en Nel bekennen beide dat ze het er moeilijk mee gehad hebben om hun oude woning te verlaten maar zien ook in dat de mooie herinneringen aan vroeger altijd zullen blijven. Inmiddels zijn ze zo gewend aan hun nieuwe woning met die prachtige badkamer en keuken en dat heerlijke uitzicht op het balkon dat ze niet anders meer zouden willen. Soms moet je vooruit durven kijken en stappen durven nemen al zijn ze nog zo moeilijk. Uiteindelijk kan het een gouden greep zijn.

 

Oogkleppen

Tekst: Frans Reichardt

‘Met hoeveel miljoen kampioen?’ staat bovenaan de PowerPoint-dia die Gerard Hoetmer, president-commissaris van Feyenoord Rotterdam, in november 2017 laat zien aan een zaal vol aandeelhouders van Stadion Feijenoord N.V.
“Met €25 miljoen spelersbudget wordt Feyenoord straks eens in de vijf jaar kampioen”, aldus Hoetmer. “Met €30 miljoen spelersbudget wordt Feyenoord eens in de drie jaar kampioen. Met €32,5 miljoen spelersbudget wordt Feyenoord eens in de bijna twee jaar kampioen.”
De suggestie dat een hoeveelheid euro’s garant staat voor een kampioenschap, werkt op de lachspieren. Iedereen die de voetballerij een beetje kent, weet dat het zo niet werkt. Alsof visie en een goede bedrijfsvoering – algemeen, financieel, sportief en commercieel – er niet óók toe doen.
Hoe Feyenoord die tientallen miljoenen extra spelersbudget gaat krijgen en óf dat sowieso wel zal gebeuren, blijft onduidelijk. De aanwezigen moeten Hoetmer schijnbaar op zijn blauwe ogen geloven als hij doet of het heel normaal is een meer dan 400 miljoen euro kostend stadion neer te zetten met een onduidelijke uitkomst en zonder enige garantie op stijging van het spelersbudget.

PSV en Ajax moeten gelijk blijven

Op de dia van Hoetmer staat een voetnoot: dit geldt alleen als de spelersbudgetten van PSV en Ajax gelijk blijven. Zou Hoetmer zelf geloven dat PSV en Ajax jarenlang zullen blijven stilzitten om te zien hoe Feyenoord straks eerst het Nederlandse en daarna het Europees voetbal zal gaan overheersen? In de zaal wordt meewarig gegrinnikt.
Wie denkt dat Feyenoords concurrenten de komende jaren blijven stilzitten, is van de ratten – of, in geval van paardenfokker Hoetmer, van de paarden – besnuffeld. Hij houdt zijn toehoorders een wortel en een zak suikerklonten voor, maar die kunnen pas worden opgepeuzeld als PSV en Ajax blijven stilzitten. Eén ding weet iedereen in de zaal zeker: dit gaat sowieso niet gebeuren.
Als PSV wél iets doet, wordt Feyenoord dan eens in de vijf jaar kampioen? En als Ajax wel iets doet, wordt Feyenoord dan eens in de zes jaar kampioen? En als PSV én Ajax allebei wel wat doen, wordt Feyenoord dan eens in de zeven jaar kampioen? Dat laatste is zo’n beetje het gemiddelde in de afgelopen vijftig jaar, dus gaat Feyenoord er niks op vooruit. Deze scenario’s schetst Hoetmer niet, maar ze zijn een stuk realistischer dan de droomscenario’s die hij zijn publiek voorhoudt. Met het stadion van Feyenoord City is het zelfs maar de vraag of Feyenoord over vijftig jaar nog bestaat.

Pijnlijk: de supporters vergeten

‘Succes beïnvloed de factor geld’ staat op een andere dia van Hoetmer. Daar had natuurlijk ‘beïnvloedt’ moeten staan. Het is niet de enige misser in een tenenkrommend verhaal dat is doorspekt met algemeenheden en waarin Hoetmer zelfs Nelson Mandela ten tonele voert. Nergens wordt hij concreet. Zijn PowerPoint-presentatie is rommelig en bevat fouten. Een derdejaars havo-scholier zou er een dikke onvoldoende voor krijgen. Ronduit pijnlijk is het als Hoetmer projecteert waar de inkomsten van Feyenoord straks vandaan komen: uit het stadion, uit sponsors en partners en uit het ontwikkelen van talenten. Een van de aanwezigen attendeert hem erop dat hij de supporters is vergeten. In de zaal kijken mensen elkaar hoofdschuddend aan.

‘Mr Stadion’

In mei 2017 schrijft het Financieele Dagblad dat Gerard Hoetmer ‘Mr. Stadion’ wil worden. Een paar maanden eerder heeft Hoetmer in een groot interview met VI gezegd: ‘Wij maken geschiedenis’.
Afgelopen week werd plotseling bekend dat Gerard Hoetmer niet beschikbaar is voor een tweede termijn als president-commissaris van Feyenoord Rotterdam. Na vier jaar houdt hij het voor gezien. Dat is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. Als je er van overtuigd bent dat je aan iets moois werkt, dat je ‘geschiedenis maakt’ en ‘Mr Stadion’ kunt worden, dan wil je er toch bij zijn als dat stadion zijn poorten opent?
Toch stapt Gerard Hoetmer op.
Wordt het hem te heet onder de voeten? Het karwei Feyenoord City is nog niet geklaard en het verzet ertegen groeit. Meer en meer wordt duidelijk dat het nieuwbouwplan van Feyenoord City al scheuren vertoont voordat de eerste paal geslagen is. Feyenoord-directeur Jan de Jong zei laatst zelfs: “(…) lukt het niet, dan blijven we tien tot vijftien jaar in de Kuip spelen. Ook goed.” Hij bedoelde waarschijnlijk vijftig jaar, want De Kuip kan nog veel langer mee.

‘Redder van Duindigt’

Wat gaat Gerard Hoetmer doen na vier jaar Feyenoord Rotterdam? De man die ‘Mr Stadion’ wilde worden, heeft zich nu opgeworpen als ‘Redder van Duindigt’, de paardenrenbaan in Wassenaar. Hoetmer zegt hierover: “Duindigt is één brok historie. Dat moet je koesteren en er ook gebruik van maken”. Je kunt je afvragen waarom Hoetmer dit de afgelopen jaren nooit heeft gezegd over De Kuip. Als president-commissaris van Feyenoord pleitte hij enkel voor peperdure nieuwbouw en wilde hij niet eens dénken aan modernisering van het mooiste voetbalstadion van Nederland.
Op dehoefslag.nl zegt Duindigts baanspeaker Rogier den Dekker over Hoetmer: ‘Voor iemand die Feyenoord-supporters ervan heeft weten te overtuigen dat ze hun Kuip moeten loslaten, zal het redden van Duindigt vast kinderspel zijn.’ Blijkbaar is het Den Dekker ontgaan dat Hoetmer de supporters helemaal niet heeft weten te overtuigen. Integendeel. Onder supporters groeit het verzet tegen de plannen van Hoetmer en de zijnen. Er wordt hardop aan getwijfeld of Hoetmer ooit een supporter heeft gesproken.

Hoetmers erfenis

Al na vier jaar verlaat Gerard Hoetmer Feyenoord. Zijn erfenis: een verscheurde club die in zijn maag zit met een gigantisch probleem met mogelijk verwoestende gevolgen: Feyenoord City. Als een paard met oogkleppen heeft Hoetmer veel hordes genomen, maar in het zicht van de finish is hij over zijn eigen benen gestruikeld. Geen supporter zal hem missen. Zij wensen hem veel succes met ‘Duindigt City’.

#StopFeyenoordCity

 

Hoe Feyenoord City een sociaal project werd

Tekst: Pieter

‘Zeker waar’ zegt de ingehuurde zelfstandig consultant tegen de Rabobank-directeur. ‘De locatie van jullie nieuwe hoofdkantoor midden in de Rijnhaven is absoluut geen logische keuze. Maar wel een hele mooie!’

Directeur: ‘Dat is voor ons het belangrijkste: dat we weer meetellen. Vroeger was de Rabobank hier in de stad echt van de mensen, we zijn dat gevoel een beetje kwijtgeraakt. Door een nieuw kantoor op een A-locatie denken we weer in the picture te komen. Met alleen renoveren komen we daar niet en een nieuw gebouw trekt ook wel lekker de aandacht.’

Consultant: ‘Maar nu de vergunning nog zien te krijgen. Jullie laatste drie aanvragen hiervoor zijn mislukt, één keer zelfs omdat jullie eigen Rabobank net op tijd inzag dat het kantoor er zelf aan failliet kon gaan. En dan toch nu de moeilijkste locatie uitkiezen: lef kan jullie niet worden ontzegd.’

Directeur: ‘Dankjewel. Wij denken dat we onze ledenraad, die midden in de samenleving staat, moeten inzetten om de gemeenteraad onder druk te zetten. Dan komt het wel goed met die vergunning.’

Consultant: ‘Het is heel erg leuk dat jullie als coöperatie leden hebben, maar daar zal je de gemeente niet mee overtuigen. Ook de vele tonnen die jullie jaarlijks doneren aan de Rotterdamse gemeenschap via het RabobankRotterdamFonds, zullen jullie niet helpen. Het is heel nobel, maar daar kan je niet nu opeens iets voor terugvragen. We moeten echt groter gaan denken. In de beeldvorming moeten jullie meer worden dan alleen een coöperatieve bank.’

Directeur: ‘Ik luister.’

Consultant: ‘Bij Feyenoord heb ik dat twee jaar terug ook gedaan. Het gaat echt alleen om de beeldvorming, framing. De gemeente heeft een probleem en een institutie als Feyenoord gaat de gemeente met dat probleem helpen. Bij hen heb ik de koppeling naar het sociaal domein gemaakt, waar de gemeente sinds 2015 volledig voor verantwoordelijk is. Wmo, jeugdhulp, participatie: allemaal taken die de gemeente eigenlijk boven het hoofd groeien. Alle hulp is daar welkom. Ons grotere verhaal was dat wij door Feyenoord City tienduizenden kansloze kinderen en volwassenen actief gaan laten sporten en dat men door die activering een betere kans op een baan krijgt. Ook hebben we toen de belofte gedaan om bij de nieuwe sportvereniging 50 mensen aan het werk te zetten en dat we dependances gaan openen in de 7 slechtere wijken op Zuid. Hierdoor zou het onderlinge contact en de sociale cohesie in de wijk toenemen.’

Directeur: ‘Maar Feyenoord is een commerciële voetbalclub waar spelers miljoenen verdienen. In ruil voor een vergunning gaat Feyenoord zogenaamd allerlei sociale problemen op Zuid oplossen. Dat geloofde men toch zeker niet?’

Consultant: ‘En of men het geloofde! Niet alleen kregen we toestemming voor die opmerkelijke locatie in de rivier, puur uit prestigeoogpunt gekozen. Ook kregen we nog een zak met geld van de gemeente toe!’

Directeur: ‘Hoezo, geld toe?’

Consultant: ‘Kijk, bij renovatie van het toenmalige stadion had de club helemaal geen geld nodig. Maar voor dit nieuwe stadion lukte het niet om via marktpartijen voldoende geld te verkrijgen. De gemeente moest dus wat bijschuiven. We kregen de gemeenteraad toen zo gek om met ons een contract af te sluiten: de position paper. Hierin stelden de gemeenteraadsleden een aantal eisen waaraan Feyenoord moest gaan voldoen. Wij gaven hen hiermee het gevoel dat ze in control zijn. Maar de 135 miljoen euro die ze in ruil daarvoor beschikbaar stelden, waren voor ons essentieel. Feitelijk kochten we daarmee tijd om onze plannen door te zetten.’

Directeur: ‘Dus onze Rabobank moet in de 7 slechtere wijken op Zuid kleine bijkantoren gaan openen en daar uitleg gaan geven over omgaan met geld? Over hoe je schulden kan voorkomen?’

Consultant: ‘Bam! Je hebt het helemaal door. Dat wordt jullie sociale gezicht. Ruim vijftien procent van de huishoudens in Rotterdam leeft in armoede. De gemeente staat al jarenlang machteloos: dit probleem is structureel. Jullie hulp zal men absoluut verwelkomen. Dus jullie moeten ook echt meer basisscholen gaan bezoeken, dat staat goed in de beeldvorming. Jullie gaan op basisscholen gastlessen geven over sparen en het belang van tijdig je rekeningen betalen. Ook gaan jullie zogenaamd intensief samenwerken met de Kredietbank en de afdeling Schulddienstverlening van de gemeente. Dan nodigen we de pers daarbij uit en strooien we met wat cijfers over vooruitgang op Rotterdam-Zuid.’

Directeur: ‘Maar kijk, we zijn een commercieel bedrijf. Onze core business is en blijft geldzaken regelen. Het is dus zeer de vraag of wij ons in de praktijk wel met die maatschappelijke doelstellingen kunnen gaan bezighouden. Wat gebeurt er dan met die vergunning, als wij onze beloftes niet nakomen?’

Consultant: ‘De gemeenteraad gaat die vergunning echt nooit meer intrekken wanneer jullie eenmaal dat futuristische ontwerp in de Rijnhaven neerzetten. Deze framing is vooral bedoeld om beweging in het project te krijgen. Geloof me: uit liefde voor de stad is men soms blind voor alle risico’s en nadelen die er aan verbonden zijn. Het hart wint het simpelweg van het verstand bij prestigieuze bouwprojecten.’

 

De bal ging gemakkelijk rond

Tekst: Sam, Foto’s: Edwin Verheul-De Feijenoorder

Leuk hoor Pasen, met de familie aan tafel, de standaardverhalen die weer worden verteld en dan met zijn alle heel hard en overdreven lachen. Gelukkig biedt Feyenoord, net als met de kerst, een alternatief. In De Kuip werd namelijk gevoetbald. Stadsgenoot Excelsior was de tegenstander, de club uit Kralingen draait een goed seizoen, echter was daar niets van te zien tegen Feyenoord.

Onze Deense spits en Robin van Persie waren beide niet fit. Hierdoor kreeg jong talent Dylan Vente de kans. Op de tribune was dit echter nauwelijks een gespreksonderwerp. Het ging voornamelijk over wie er was ingeloot voor de bekerfinale. Op het vak achter het doel hebben weinig mensen geluk aan hun zijde gehad. Slechts een enkeling is ingeloot. Inmiddels was het kwart voor vijf en ging de wedstrijd van start. De bal gaat gemakkelijk van voet tot voet, na een goede actie van Vente, kan Toornstra richting het zestienmetergebied lopen, die speelt de bal naar de linkerkant, Vilhena maakt een overstapje en Jean Paul plaatst de bal in de verre hoek. Een prima aanval die direct wordt beloond. Zo kunnen we al vroeg juichen.
Feyenoord is vele malen beter dan Excelsior. De Rotterdammers van zuid zijn te bewegelijk voor Kralingers en na een half uur spelen komt dan ook de verdiende tweede treffer. Boetīus geeft een vroege voorzet en door een goede loopactie kan Toornstra de bal verlengen en scoren. Vorig jaar nog international, dit jaar een grote vormcrisis, maar hopelijk is dit het kantelpunt en knokt de altijd nuchtere Jens zich terug in de basiself. In het verdere verloop van de eerste helft maakt Excelsior veel foutjes, Feyenoord straft dit eenmaal af. Berghuis mag ver komen en geeft dan de bal af aan Vilhena en zo is het 3-0 met de rust, wat een weelde.

In de tweede helft verandert het spelbeeld niet. De kansen zijn voor Feyenoord. En na tien minuten in de tweede helft wordt de vierde goal gescoord. Vente trekt een gat voor Berghuis, die met zijn goede linkerbeen uithaalt en scoort. Dan is de wedstrijd wel gespeeld, het tempo neemt af en er komen minder kansen, Op een gegeven moment komt de wedstrijdbal in het publiek terecht. Hier wordt de grootste lol aan beleefd. Onder aanmoediging wordt de bal telkens de lucht ingegooid, van X tot S, tweede ring, vak Z en W tot de skybox van Dirk Kuyt. Helaas lukt het niet om de bal het stadion rond te laten gaan. Een kwartier voor tijd weet Excelsior dan toch te scoren, dit is echter in eigen doel. Zo wint Feyenoord 5-0 op eerste Paasdag.

 

Voorbeschouwing Feyenoord-Excelsior Rotterdam

Tekst: Rody, Foto: Edwin Verheul-De Feijenoorder

Donderdagochtend: e-mail van Feyenoord. Met angst en boven open ik “Uitkomst beker loting 2018”. Ik was er al bang voor. Verdomme, alwéér geen kaart voor de bekerfinale. Gedesillusioneerd blijf ik achter.

Dan maar klaarmaken voor de thuiswedstrijd tegen Excelsior, waarin we Robin van Persie sowieso moeten missen vanwege een kuitblessure. Nicolai Jorgensen is een twijfelgeval waardoor Dylan Vente zomaar eens in de basis zou kunnen beginnen.

Tegen “het kleine broertje” hebben we het meestal niet echt gemakkelijk. Denk maar eens terug aan de “kampioenswedstrijd” op Woudenstein of de thuiswedstrijd waarin we lang 1-0 achter stonden. En dan winnen ze dit seizoen óók nog eens alle uitwedstrijden. Erg knap voor een club met zo’n laag budget, petje af. Nu nog even een speler voor een mooi bedrag verkopen, dan kunnen ze meteen dat kunstgras eruit trekken!

Feyenoord zal richting de bekerfinale in een flow willen komen. En dat kan alléén maar als we een reeks wedstrijden gaan winnen..

Fijne wedstrijd!

 

‘YESS. We gaan er samen heen’

Tekst: Oscar Van Bekkum, Foto: Edwin Verheul-De Feijenoorder

Op 24 april 2016 speelde Feyenoord de bekerfinale tegen FC Utrecht. Toen zat ik in De Kuip, maar m’n vriend waarmee ik al een jaar lang de wedstrijden bezocht niet. Enthousiast belde ik hem op, de dag dat ik was ingeloot, maar niet realiserend dat de trekking ieder voor zich was. Hij kreeg niet de verlossende mail. Toen ik dat hoorde verdween het enthousiaste gevoel bij mij als sneeuw voor de zon.

Ik zat tijdens de finale op Vak U, waar ik dat jaar ook m’n seizoenkaart had. Maar ik trof geen bekende gezichten. Bij de 1-0 van Kramer en de 2-1 van Elia had ik niemand om de vreugde mee te delen. Zo voelde het een beetje. Ondertussen waren de weken daarvoor de klachten binnen gekomen dat meerdere supporters last hadden dat er geen ‘familieloting’ was. Sommigen waren als heel gezin ingeloot, in andere gezinnen was er maar één ingeloot. Dat zou ook voor hen raar hebben gevoeld. Zo’n wedstrijd beleef je toch graag met een kameraad. Dat miste ik toen heel erg. En zij vast ook.

Gelukkig heeft Feyenoord hiervan geleerd en iets gedaan aan dat vervelende systeem. Namelijk: je kunt je per twee, drie of vier personen in laten schrijven. Dat vergroot of vermindert niet je kansen als je alleen jezelf inschrijft. Het nadeel blijft overigens dat er nog steeds meer vraag is dan aanbod.

In maart dit jaar heb ik me opnieuw ingeschreven maar toen als koppel. Nog steeds met vriend Floris. En deze week kwam dan eindelijk de uitslag. Jullie zijn ingeloot. Als koppel. Opnieuw belde ik m’n vriend weer op, net zoals twee jaar geleden. ‘Yes!!!’ Klonk er. ‘We gaan er samen heen.’

 

Het laatste fluitsignaal

Tekst: Marinus de Bokx, Foto: Edwin Verheul-De Feijenoorder

Enkele weken geleden vond ik in een kringloopwinkel in het Oude Noorden een ‘Verkade album’. De bekende koekjesbakker uit de Zaanstreek heeft dit soort plaatjesalbums, waarvan de meeste geschreven zijn door natuurbeschermer Jac. P. Thijsse, lange tijd gemaakt. Ze begonnen er al in 1903 mee. Vijf jaar voordat voetbalclub ‘Wilhelmina’, de voorloper van het huidige Feyenoord, werd opgericht.

Op de kaft stond een mooi aquarel met daarop een rijtje bomen naast een onverharde weg die langs een watergang loopt. In de verte is nog net een stad te zien. Met enige fantasie zie je er een verlaten ‘Kromme Zandweg’ in, met op de achtergrond het reeds stevig uit de kluiten gewassen Rotterdam.

Toen ik vervolgens het toch enigszins door de tand des tijds aangetaste album opensloeg, las ik onderaan de eerste pagina dat het in 1937 was gepubliceerd. 1937, het jaar waarin op 27 maart de eerste wedstrijd in Stadion Feijenoord werd gespeeld.

De titel van het album? ’Waar wij wonen’. Opnieuw moest ik denken aan het stadion. Want dat is inderdaad dat, wat Thijsse op de eerste pagina van dit album schrijft, “kleine stipje op de wereldkaart”. Dat is het “dierbaar plekje grond” waar wij als Feyenoordsupporters met z’n allen 90 minuten schreeuwen, lachen, huilen en vloeken. Dat “dierbaar plekje grond”, waar onze club woont, waar wij wonen en waar het rood en wit trots wordt gedragen.

Dat stukje grond, dat stukje gras van 105 bij 69 meter met daar omheen dat vakkundig gebogen ijzer is de laatste weken inzet geworden van een verbeten strijd. De club wil het namelijk verlaten om verderop een ander stukje grond tot “dierbaar plekje” te maken. Gezien de reacties in het stadion, de kranten en op social media zien velen van ons dat helemaal niet zitten. Maar, eerlijk is eerlijk, er zijn er onder ons ook die niet kunnen wachten totdat de heipalen de grond in gaan en er aan nieuwe glorie gebouwd kan gaan worden.

Hoe dit ook moge aflopen, laat het, als we dan toch weggaan uit ‘De Kuip’, laat het dan blijven zoals het nu is. Laat het gras eeuwig 1,908 centimeter blijven. Laat de rood-witte netten hangen. Laat de vale plastic stoeltjes zitten. Laat die stinkende pisbakken intact. Laat daar waar ooit hartstochtelijk werd gezongen en hartgrondig werd gevloekt, laat daar, waar ooit alleen maar voetbal werd geleefd, laat daar, als het onvermijdelijke laatste fluitsignaal heeft geklonken, een respectvolle stilte neerdalen. Dat alles zodat men over 81 jaar nog eens op een vak kan gaan zitten en tegen elkaar kan zeggen: “Ja, hier, hier is waar ze woonden, dit was ooit hun plek”.