Geen producten in de winkelwagen.
Hier gaat het om
Tekst: Pieter, Foto’s: Piet Bouts archief
‘Het enige wat me aan hem niet bevalt, is dat hij zijn tegenstanders uitdaagt, tart. Dat is gevaarlijk. Hij vraagt om schoppen en als ie die krijgt, is het de vraag hoe hij reageert,’ aldus de gerespecteerde journalist Dick van den Polder op een zomerse dag in augustus 1990. Speler Ruud Heus in dezelfde periode, vol bewondering over zijn nieuwe ploeggenoot bij Feyenoord: ‘Ik ben nog nooit een speler tegengekomen die zo hard is voor zichzelf. Hij gaat soms zomaar een poosje op zijn kop staan, is een soort yoga voor hem. Wat dacht je van tien minuten onder een koude douche? Hij doet net alsof het normaal is.’
De speler waar het over gaat zal een doelpunt scoren in zijn officiële competitiedebuut bij Feyenoord. Gaat het hier over Henk Fräser? Je zou het verwachten met zijn imago, maar helaas: fout. De kouwe kikker Ed de Goey dan? Nee, hij heeft nooit een doelpunt gescoord. Harry van der Laan? Ook fout, die scoorde pas in zijn tweede wedstrijd (en deed dat overigens wel direct vier keer die dag tegen MVV). John de Wolf, die was zijn eerste seizoen 1989-1990 bij Feyenoord geblesseerd, hij is het, kan niet anders….. Ook De Wolf is inderdaad rond die tijd gedebuteerd, maar ook nu: fout antwoord!!
Er is nog een vijfde speler die aan het begin van het seizoen 1990-1991 – een jaar waarin we de KNVB-beker gaan winnen – zal debuteren. Volgens sommige Feyenoorders is hij de eerste echte vedette sinds Gullit en Cruijff de deur in de Kuip achter zich dichttrokken. Althans: in potentie is hij dat. Hij is namelijk ook een bescheiden en rustige jongen, pas 22 jaar oud. Samen met zijn vrouw en twee kinderen is hij in Rotterdam neergestreken en daar direct de best verdienende speler geworden. In zijn thuisland was hij aan de universiteit bezig met een opleiding rechten. Al zijn studieboeken zijn mee naar Rotterdam, zijn plan is namelijk om advocaat te zijn voordat zijn vierjarige contract bij Feyenoord afloopt. We hebben het hier dus over een slimme jongen die uiteindelijk twee jaar in Rotterdam zal blijven. Het rare is: hij speelt in die twee jaar lang niet alle wedstrijden maar weet wel een onuitwisbare indruk achter te laten. Zijn naam: Ioan Sabau.
Terugkijkend op zijn twee jaar in Rotterdam lijkt het alsof het nooit eens rustig was rond zijn persoon. De eerste competitiewedstrijd mag Sabau nog niet meedoen omdat zijn oude club bij hoog en laag blijft beweren dat hij nog bij hen onder contract staat. De UEFA doet uitspraak en alles komt goed. Maar binnen een maand na zijn debuut stellen onze volksvertegenwoordigers in de Tweede Kamer vragen over hem aan de minister van Buitenlandse Zaken. De minister wordt gevraagd het voor Sabau op te nemen in een kwestie die hij heeft in zijn thuisland: hij zou zijn gechanteerd door de Roemeense regering. Ook hier komt alles goed met Sabau. Ruim een jaar later, het is dan februari 1992, zal hij een rechtszaak aanspannen tegen Feyenoord. Hij heeft nog ruim een miljoen gulden tegoed van de club en wil dat geld wel eens hebben. Het gevolg is dat hij weg mag, maar bij het ontbreken van geïnteresseerde clubs besluit hij het seizoen toch maar op Zuid af te maken. En passant wint hij daarmee zijn tweede KNVB-beker.
Ondertussen ziet iedereen dat Feyenoord één van de meest technische spelers ooit heeft binnengehaald. ‘Ioan Sabau is niet alleen de duurste, maar misschien ook wel de beste aankoop uit de geschiedenis van Feyenoord’ zou Dick van den Polder zeggen. Ik zelf, geboren eind jaren tachtig, heb Sabau nooit zien voetballen. Normaal gesproken moet ik altijd glimlachen om journalisten die spelers titels geven als ‘de beste ooit’ of ‘de populairste ooit’. Maar nu niet. Toen ik laatst eens een rondvraag onder supporters deed naar de meest technische Feyenoorders ooit kwam Sabau opvallend vaak uit de bus. Men herinnert zich van Sabau niet al het randgebeuren, men herinnert zich vooral zijn fabuleuze techniek. En daar word ik blij van. Het allermooiste daaraan is dat hij nog geen vijftig officiële wedstrijden voor Feyenoord heeft gespeeld en de laatste daarvan is ook al weer meer dan 25 jaar geleden. Maar toch vergeet men hem niet. Men ziet zijn bewegingen en passes nog voor zich alsof het gisteren gebeurde. En dat, lieve mensen, is nou precies wat mooi voetbal met je doet.
De Feyenoordsupporters, nog nooit écht overtuigd geweest van de klasse van Mulder, zullen bij de wedstrijden die komen gaan plotseling spandoeken als ‘Erwin is een Feijenoorder’ omhoog houden. Vermeer is dat namelijk niet: hij zat van de vijftien jaar hiervoor maar liefst vijftien jaar bij Ajax. Volgens de cijfers een op en top Ajacied dus. Maar met de verbale aanval van Van Geel heeft Vermeer niets te maken. Hij ziet vooral een kans om het wespennest Ajax, waar hij al vele jaren voetbalt en een aantal kampioenschappen meemaakte, te verlaten.
Dan is het kwart voor vijf, de spelers komen het veld op. Op de tribune wordt een groen-wit groen spandoek getoond met de tekst: Merry Christmas Rotterdam. Witte confetti vliegt door de lucht om een winter wonderland effect te creëren. De Noordzijde heeft er zin in want: Feyenoord is nog lang niet moe! En dat blijkt. Feyenoord vliegt uit de startblokken. Als de aftrap genomen is, komt de bal bij Tapia, de Peruaan crosst de bal naar de rechterflank. De bal wordt voorgezet en Samba Sam geeft een hakbal op Jørgensen en dan is het binnen de minuut 1-0. Vervolgens krijgt Vilhena een kans, en daarna veroverd Jørgensen de bal en vervolgens zet Larsson Toornstra vrij voor de keeper. En dan is het alweer 2-0 en zo klinkt wederom het I will survive.
Feyenoord lijkt een kerstgalavoorstelling te willen voorschotelen aan het publiek. In de elfde minuut speelt Feyenoord de defensie van Roda alweer kapot, Vilhena kan echter voor leeg doel niet de derde van de avond verzilveren.
Het is een gezellig kerstsfeertje in de eerste twintig minuten, Feyenoord speelt bijzonder goed en vanaf de tribune wordt volop gezongen. Voornamelijk Tapia strooit er vandaag op los. Hij opent makkelijk van links naar rechts. Ook zette hij Toornstra met een sublieme pass vrij voor de keeper, helaas was de aanname niet perfect. Na nog een paar kansjes in de eerste helft, beloond Feyenoord zichzelf niet genoeg.
Feyenoord laat Roda terugkomen in de wedstrijd. Het is weer spannend, deze spanning duurt maar vijf minuten, dan zet Vilhena de aanval op, een één-twee met Larsson en vervolgens ziet hij Jørgensen en die schuift de bal binnen, 3-1. Beide ploegen komen af en toe voor de goal, hebben beide recht op een penalty, maar Feyenoord maakt het in de slotfase definitief af. Na een slimme pass van Jørgensen pikt ook Berghuis zijn doelpuntje mee. We zetten alles op alles, tot in blessuretijd! En zo wist Feyenoord ook nog de 5e te maken uit een counter. Vijf keer juichen, prima kerstavondje.
Met het door van Bronckhorst zo belangrijk gevonden positiespel als uitvalsbasis om de klappen op te vangen liep het echter ook niet zoals hij ongetwijfeld gewild zou hebben. Niet met de creativiteit voorin, maar vooral met de angst die achterin reageerde. Ondanks de overwinning tegen Vitesse bleek ook in die wedstrijd voor de zoveelste keer dat Feyenoord in eigen Kuip letterlijk vast gezet kon worden op de doellijn.
Nee ook november 2017 viel tegen, helaas in alle opzichten. De kerst is al snel aanstaande en met een korte pauze lijkt Feyenoord op dit moment te happen naar verse lucht. Hoewel ik het voetbal zal missen in de winterstop, hoop ik dat het intermezzo door Feyenoord vooral in positieve zin kan worden gebruikt om weer de oude krachten terug te winnen.
Totdat de bal in de 40e minuut bij Berghuis terecht komt. De flankenspeler haalt in het zestienmetergebied verwoestend uit met zijn linkerbeen en het publiek mag juichen. Dit juichen duurt niet lang want bij de eerste de beste aanval ontsnapt Veerman aan de Feyenoorddefensie, Henk Veerman joh.
Kop omhoog en klaarmaken voor de tweede helft. Hierin start Feyenoord weer goed en krijgt captain Karim El Ahmadi een enorme kans. Daarnaast kreeg Feyenoord ook een paar hoekschoppen, St. Juste komt uiteraard mee naar voren, hij weet echter niet raak te koppen. Het spel wordt minder en minder. In minuut 68 komt Jens Toornstra in het veld, zorgt hij voor de aanvallende impulsen? Ook Jens Toornstra heeft, ondanks dat hij zich volledig inzet, niet het winnende doelpunt op zijn schoen. Het publiek wil graag een overwinning en eist dat de bal erin gepompt wordt, opmerkelijk is dat Jones alle tijd neemt bij zijn doeltrappen, dit tot ergernis van de supporters.
In de slotfase komt Feyenoord niet verder dan een paar hachelijke momenten voor het doel van Heerenveen. Waar vorig jaar alles op zijn plek viel, zit het nu allemaal wat minder mee. Het lijkt erop dat de spreekwoordelijke lat na vorig jaar niet omhoog is gegaan, en we moeten nu genoegen nemen met een stapje terug.
De Kuip zat er ondanks de kou weer volgepakt bij. Klaar voor een mooie pot, eerherstel, want we mogen niet eindigen met nul punten. Vlaggen, gezang, de spelerstunnel gaat open, de spelers komen het veld op. Dan is het zo ver, kwart voor negen, we gaan beginnen. Het is Napoli dat er direct opklapt en binnen twee minuten al op voorsprong komt. Vloekend en tierend zien we dat de Italianen meerdere kansen krijgen om de voorsprong uit te breiden. Na twintig minuten komt er een einde aan de storm uit Zuid-Italië waardoor Feyenoord eindelijk wat rust aan de bal krijgt. Als er ruim een half uur gespeeld is, probeert Berghuis zijn tegenstander te dollen. Uiteindelijk produceert hij een puntgave voorzet op het hoofd van Jørgensen. Plotseling is het 1-1 en dat wordt gevierd! Supporters vallen over elkaar heen, gaan uit hun dak.
In het tweede bedrijf van de wedstrijd wil Feyenoord de volle buit pakken. De Italiaanse muur blijkt echter moeilijk te slechten. In de omschakeling blijft het oppassen met Driesje Mertens en co. De Rotterdamse defensie gaat de strijd aan en verdient een compliment. Nieuwkoop en Van Beek zijn terug op het gewenste niveau. Tapia lijkt zijn draai te hebben gevonden en Malacia gooit er een paar heerlijke tackles uit en voetbalt gewoon keurig mee.
