Vandaag bereikte ons het treurige nieuws dat
wederom een van de bekende ‘wijze mannen’ Ome Piet is overleden. Wij wensen de familie en nabestaanden van Piet veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
De Feijenoorder
“Ik hoef het niet te zien om te weten hoe Feyenoord leeft”
Elke wedstrijd komen er 45.000 mensen naar De Kuip om hun cluppie te zien spelen. Met ieder zijn of haar eigen bijzondere verhaal. Zo ook de jonge Anton Kocken. Hij is een trouwe Feyenoord-supporter. Elke wedstrijd schreeuwt, zingt en moedigt hij zijn Feyenoord-helden aan. Ondanks dat hij blind is, wil hij geen enkele wedstrijd missen in De Kuip. En niet op de blindentribune met een liveverslag. Nee, Anton kiest ervoor om op vak S te zitten. Daar waar de sfeer op haar best is.
Tekst: Ilona van der Werf
Foto’s: Ilona van der Werf & privéfoto’s van familie Kocken
Ik spreek met Anton Kocken, enkele dagen na de laatste Feyenoord-wedstrijd van het jaar 2016. Samen met zijn ouders en broertje komt hij naar Varkenoord. Vader Ronnie: “We hebben besloten om er een leuk dagje van te maken. Gezellig met het hele gezin naar Rotterdam toe.” Van de familie uit Brabant zijn vooral Ronnie en Anton trouwe Feyenoord-supporters. Met zijn tweeën gaan ze dan ook vaak naar De Kuip toe. Want in het Feyenoord-stadion, daar voelt Anton zich helemaal thuis.
“Hij denkt aan Feyenoord als hij opstaat en hij gaat ermee naar bed”
“Het gaat lekker met Feyenoord”, begint Anton enthousiast. “We staan bovenaan. En dat gelijke spel tussen Ajax en PSV was lekker meegenomen zo vlak voor de winterstop. Vijf punten los is mooi, maar het had veel meer moeten zijn”, blijft Anton kritisch. Zijn hart klopt voor Feyenoord. Zijn moeder hoort haar zoon de hele dag over de Rotterdamse club praten: “Hij denkt aan Feyenoord als hij opstaat en hij gaat ermee naar bed. De eerste vraag die hij aan mensen stelt is: ‘Ben je voor Feyenoord?’. Zo is Feyenoord constant in zijn gedachten. Dat was toen hij nog jong was en zo is het nog steeds. Die liefde gaat nooit over.”
Na de winterstop moet Feyenoord het een maand zonder Karim El Ahmadi doen, één van de favoriete spelers van Anton. Hij heeft wel een idee hoe trainer Giovanni van Bronckhorst dat moet oplossen. “Ik denk dat Toornstra op het middenveld erbij moet komen. In een verdedigende rol. En dan met de punt naar voren spelen.” Vader Ronnie probeert zijn zoon te volgen. “Nee, ik bedoel het zo.” Met zijn hand pakt hij de vinger van zijn vader. “Hier staat dan Jens Toornstra. Naast hem Tonny Vilhena en Dirk Kuijt met de punt naar voren op het middenveld. Eljero Elia en Steven Berghuis dan op de flanken. En dan in de spits staat Nicolai Jørgensen. Ja, we moeten zorgen dat hij meer ballen krijgt. Zo kunnen wij het gemis van El Ahmadi wel opvangen. Zo moet het gebeuren”, klinkt het tevreden.
“De opstelling, spelers, de wedstrijden; Anton heeft een duidelijke mening over zijn Feyenoord”
“Zo gaat het vaak bij ons thuis”, legt zijn moeder uit. “Ronnie en Anton discussiëren dan hevig over alles wat met Feyenoord te maken heeft. De opstelling, spelers, de wedstrijden; Anton heeft een duidelijke mening over zijn Feyenoord. En deelt deze met iedereen die het horen wil. Zelf heeft ze weinig met voetbal. “Ik ben anti-voetbal, maar door de jaren heen ben ik wel Feyenoorder geworden. Ik ben een aantal keren met Anton meegegaan naar het stadion. Als je dan ziet hoe de supporters met hem omgaan… Ze komen altijd even gedag zeggen. Helpen hem naar zijn plaats. Maken ruimte voor hem op de trappen. En doen vrolijk met hem mee, als hij een liedje inzet.”
En een liedje inzetten, dat doet Anton vaak. Hij is zelfs de sfeermaker van het vak. “Hand in hand, Mijn Feyenoord, Feyenoord till I die; ik zing het allemaal. Welke mijn favoriet is? Dat weet ik niet hoor. Ik vind alles leuk om te zingen.” Zijn vader valt hem bij: “Zijn stem was dinsdag nog schor van de wedstrijd zaterdag tegen Vitesse. Zo fanatiek is hij aan het zingen. Iedere wedstrijd weer.” Anton: “Dat is toch belangrijk? Dat wij als supporters aanwezig zijn in het stadion. En hoe doe je dat beter dan met liederen de spelers ondersteunen.”
Anton moet altijd met een begeleider naar de wedstrijden toe. Zijn ouders gaan vaak met hem mee, maar ze redden dat niet iedere keer. Ronnie: “Ik kan helaas niet ieder weekend meegaan naar de wedstrijden, maar als wij niet kunnen dan hebben wij genoeg vrienden die met Anton naar het stadion mee willen. Er staat altijd wel iemand op die Anton mee wil nemen. Dat zegt ook veel over Feyenoord.” En eenmaal in het stadion wordt Anton met open armen ontvangen. “Hij is dan echt één van de jongens. De supporters in het vak gaan zo leuk met hem om. Hij wordt echt gewaardeerd en geaccepteerd. Dat is heel bijzonder voor een ouder om mee te maken.”
“Zo fanatiek is hij aan het zingen. Iedere wedstrijd weer”
Eén van die bijzonder Feyenoord-vrienden was Adje Veld. Ronnie: “Hij nam Anton heel vaak mee naar De Kuip. Dan maakten ze er een gezellig dagje van. Voor een middagwedstrijd gingen ze al om acht uur van huis. En bij uitwedstrijden kwam Adje altijd op bezoek bij ons. Om samen met Anton naar de wedstrijden te luisteren. Hij was echt een geweldige man en de grootste Feyenoord-vriend van Anton.” In mei 2015, op 53-jarige leeftijd, overleed Adje. “Een groot gemis. Op zijn sterfbed kwam Bennie Wijnstekers nog bij Adje langs, omdat hij altijd zo gewaardeerd had wat hij heeft gedaan voor Anton. Zo’n bijzonder moment. Dat liet zien dat Feyenoord zoveel meer is dan een alleen een voetbalclub.”
De liefde voor Feyenoord begon op jonge leeftijd voor Anton. “Maar ik heb het niet van mijn vader hoor. Hij heeft zelfs jaren in het verkeerde stadion gezeten. In het Philips Stadion.” Vader Ronnie: “Ik denk dat Anton het van vrienden heeft overgenomen. Ik heb vijftien jaar een seizoenkaart van PSV gehad. De sfeer daar is niet te vergelijken met wat ik in De Kuip meemaakte. De passie die deze supporters voor de club Feyenoord hebben is met geen pen te beschrijven. Dat is het magische van Feyenoord. Voor velen is Feyenoord niet alleen hun club, maar ook hun leven. En die passie is voelbaar in De Kuip. Dat maakt Feyenoord een unieke club. Het zijn de supporters, het legioen, die deze club zo laten leven.”
“De passie die deze supporters voor de club Feyenoord hebben is met geen pen te beschrijven”
Zijn allereerste wedstrijd in De Kuip kan Anton zich nog goed herinneren. “Dat was op 29 september 2012. Feyenoord nam het in De Kuip op tegen NEC. Het werd 5-1 met de eerste doelpunten van Graziano Pellè in het Feyenoord-shirt.” Anton is een wandelende Feyenoord-encyclopedie. Hij weet alles van iedere wedstrijd die hij heeft bezocht. “Natuurlijk onthoud ik dat allemaal. Dat zal ik over vijftig jaar ook nog weten. De wedstrijden, de sfeer; het blijft mij altijd bij. Ik hoef het niet te zien om te weten hoe Feyenoord leeft. En wat er speelt.”
Zijn vader valt zijn zoon bij: “Hij had zo’n zeven, acht jaar naar dat moment toegeleefd. Feyenoord is zijn club en om dan voor het eerst in De Kuip te zitten. Het lawaai van zoveel mensen die hun club steunen. Dat maakte op hem zo’n indruk. We zaten toen op vak Y2. Tussen de supporters. En Anton was daar helemaal thuis.” Vanaf het seizoen 2013/2014 heeft Anton een seizoenkaart. Eerst op de blindentribune op vak M, maar dat was het toch niet helemaal voor Anton. Vandaar dat het gezin nu op vak S zit. Anton: “Ik weet nog vorig jaar toen Feyenoord tegen Ajax moest in de beker. Toen in de blessuretijd dat eigen doelpunt viel. Ik hield mijn vader stevig vast, want anders hadden we beneden gelegen. Dat was zo’n vreugde-explosie! Ik heb De Kuip nog nooit zo voelen trillen als toen. Een heerlijk moment en ik zat er middenin!”
“Ik heb De Kuip nog nooit zo voelen trillen als toen”
Of we in mei op de Coolsingel staan, dat durft Anton niet met zekerheid te zeggen. “Kijk, het gaat tot nu toe goed, maar het is niet zo dat wij de beste selectie van de Eredivisie hebben. We zullen iedere wedstrijd keihard moeten werken en zo onze punten pakken. Als wij dat niet doen, dan gaat het mis. Dat hebben we eerder dit seizoen gezien tegen Go Ahead Eagles.” Toch denkt Anton dat Feyenoord lang zal strijden om het kampioenschap: “Ik geloof dat we tot maart, april mee blijven doen om de titel. Maar dan komt het erop aan. De druk, spanningen en kampioensstress. Ik ben bang dat de spelers daar nog niet tegen opgewassen zijn. Maar goed, in mei hebben wij het antwoord.”
Dit artikel is verschenen in de meest recente uitgave van Hand in Hand. Hand in Hand verschijnt periodiek en wordt automatisch verstuurd aan alle leden van de De Feijenoorder. Het blad is tevens te koop in de losse verkoop. Lid worden van de De Feijenoorder kan hier.
We gaan Europa in! Deel 3: Manchester
Tekst: Jim Holterhuës
Foto’s: Jim Holterhuës, Mandy Horstink
Het behalen van Europees voetbal betekent meer inkomsten voor Feyenoord, is goed voor de de uitstraling van de club en de ontwikkeling van spelers, maar betekent bovenal leuke reisjes voor ons als supporters. Europese uitwedstrijden zijn de krenten in de pap voor de fanatieke Feyenoord-volger. Het zijn vaak legendarische tripjes waarover nog jaren wordt nagepraat. Meestal niet vanwege het behaalde resultaat, maar vanwege de onderlinge lol en kameraadschap. Door het winnen van de KNVB beker waren we dit seizoen verzekerd van drie uitwedstrijden in het buitenland. De derde en helaas laatste stop: Manchester.
Europese ‘awaydays’ naar oorden als Krasnodar, Rijeka en Odessa zijn leuk, maar ik vind het ook aardig als Feyenoord af en toe tegen een absolute topclub speelt, ook al worden de meeste Europese grootmachten helaas verziekt door de invloed van de commercie, Russische oligarchen en Aziatische zakenlieden. Ik was dan ook erg verheugd toen we bij de loting aan het roemruchte Manchester United werden gekoppeld. Een mooie gelegenheid om Old Trafford een keer te bezoeken, een historische ‘ground’ waar je als voetballiefhebber toch een keer geweest moet zijn, ook al zit het er tegenwoordig vol met toeristen.
En dus boekte mijn maat Elmar een paar uur na de loting de vliegtickets voor ons gezelschap. Daar was enige haast bij geboden, want een paar duizend andere Feyenoorders had hetzelfde idee opgevat en de prijzen stegen dan ook per minuut. De schrik sloeg ons om het hart toen Elmar even later een mailtje kreeg dat de tickets waren gecanceld door de website met prijsvechters. Hij moest dus opnieuw boeken, een duur geintje, want de prijzen voor dezelfde vluchten waren inmiddels zo’n honderd euro gestegen. Maar ach, we waren er weer bij en daar ging het om.
In de weken voorafgaand aan de wedstrijd ging het helaas niet over de sportieve kansen van Feyenoord tegen de ploeg van José Mourinho, maar vooral over de vraag wat voor maatregelen er zouden worden genomen tegen potentiële relschoppers. Want oei oei oei, er zouden vier- tot zevenduizend (de cijfers varieerden nogal) Feyenoord-supporters afreizen naar de Engelse textielstad, van wie een groot gedeelte zonder kaarten. Waarbij men er voor het gemak dan maar vanuit gaat dat dat allemaal ‘hooligans’ zijn, terwijl er 101 redenen kunnen zijn waarom je geen kaart voor het uitvak kunt bemachtigen. Tot mijn grote ergernis kon ik geen artikel over de komende wedstrijd lezen of de gebeurtenissen in Rome en Nancy – inmiddels tien jaar geleden – werden er met de haren bijgesleept.
Aan de ene kant begrijp ik dat natuurlijk wel. Laat ik meteen vooropstellen (ja, dit wordt even een moraliserend stukje): dat ligt ten eerste aan een deel van onze aanhang zelf. Helaas zijn er volwassen kleuters die zich ‘in Europa’ gedragen alsof ze nooit buiten de deur komen. In de afgelopen tien jaar is het in de twee genoemde voorbeelden – en in mindere mate in sommige andere steden – inderdaad misgegaan, binnen of buiten het stadion. “Ja, maar het ligt aan hunnie!” hoor of lees ik vaak. Onzin, als je je normaal gedraagt en je niet laat provoceren, heeft de politie ook geen reden om in te grijpen. Maar ik moet daarbij ook meteen de kanttekening plaatsen, dat de plaatselijke autoriteiten in deze gevallen het niet handig aanpakten en overspannen op grote groepen voetbalsupporters reageerden, waardoor de situatie juist verergerde.
Aan de andere kant: het beeld dat het elke Europese uitwedstrijd van Feyenoord helemaal los zou gaan en de speelsteden het toneel zouden vormen van orgies van buitensporig geweld, ergert mij ook enorm. Meestal gebeurt er helemaal niks, maar doordat incidenten als ‘Rome’ en ‘Nany’ – het zijn in mijn ogen opzichzelfstaande gebeurtenissen en is geen structureel probleem – telkens worden benadrukt, ontstaat er een verkeerde beeldvorming over Feyenoord-supporters in het algemeen en vaak al bij voorbaat een gespannen situatie.
Bij veel mensen – met name bij mensen die nooit (Europese) uitwedstrijden bezoeken – leefde nu dan ook het idee: zo veel Feyenoord-supporters op de been, dat zal wel weer misgaan… Maar als ze ergens ervaring hebben met grote groepen voetbalsupporters dan is het toch wel in Manchester, waar elke Engelse en grote Europese club op bezoek is geweest, dacht ik.
Gelukkig bleek ik het bij het juiste eind te hebben. Bij aankomst in het centrum, de dag voor de wedstrijd, zagen we meteen overal groepjes Feyenoord-supporters lopen en er waren ook al behoorlijk wat agenten op de been, maar de sfeer was gemoedelijk en van een agressieve stemming is in drie dagen totaal geen sprake geweest.
Omdat we niet meteen de pub in wilden duiken, stond er voor de woensdagmiddag een cultureel uitstapje op het programma: een rondleiding door het Etihad Stadium van Manchester City, Uniteds rivaal en stadsgenoot. De gids, een clubman op leeftijd, was een aardig mannetje dat er nog wat van probeerde te maken, maar het ‘City of Manchester Stadium’ vind ik een vrij zielloos bouwwerk. Een hoop lichtblauwe stoeltjes, veel reclameborden van Nike en Etihad en een spandoek waarop de puissant rijke eigenaar Sheikh Mansour bin Zayed Al Nahyan wordt bedankt voor zijn verdiensten, daarmee is alles gezegd. Het zal allemaal wel state-of-the-art zijn en ontzettend veel geld hebben gekost, maar een stadion als dit ademt totaal geen voetbal uit. Dit in tegenstelling tot Maine Road, waar City tot mei 2003 speelde en schitterend was gelegen middenin een woonwijk (Google maar eens). Hopelijk dient dit stadion en zijn omgeving niet als voorbeeld voor (brrr) ‘Feyenoord City’, mocht dat er ooit van komen.
‘s Avonds bezochten we Victoria Station, waar je je via Feyenoord aangeschafte voucher moest omwisselen voor de daadwerkelijke wedstrijdkaart. Normaliter gebeurt dit gewoon bij de ingang van het stadion, of zoals voor de uitwedstrijden in Istanbul en Odessa, bij De Kuip. De autoriteiten in Manchester hadden echter voor deze maatregel gekozen, mede omdat een bezoek van onze ‘vrienden’ uit Amsterdam vier jaar geleden niet helemaal soepel was gelopen. Ajacieden zonder kaarten of Amsterdammers die geweigerd waren met kaarten voor de thuisvakken, hadden uit woede het omwisselpunt bij het uitvak bestormd. Op een herhaling van dergelijke taferelen bij het stadion zat Manchester United niet te wachten. Fijn dat je als Feyenoord-supporter de dupe bent van het gedrag van nota bene fans van de aartsrivaal. Een extra maatregel was dat je bij het omwisselen ook een kek oranje polsbandje ontving, dat je op de route naar het stadion en/of bij het uitvak bij controle zou moeten tonen. Het bandje verdween uiteraard linea recta in mijn binnenzak en heb ik later alleen even bij de ingang van het stadion aan een steward moeten laten zien.
Manchester bleek een gezellige stad, met veel restaurantjes en kroegjes en een heuse kerstmarkt. De rest van de avond brachten we in verschillende pubs door, waarbij mijn maatje Ben uit Dieren tot grote hilariteit het verhaal van ‘De Knagert’ (voor de insiders) nog maar eens vertelde.
Op de wedstrijddag bezochten we het National Football Museum, midden in het centrum. Een aanrader voor als je een keer in Manchester bent en van Engels voetbal houdt, als liefhebber kun je je er zeker een paar uur vermaken. De toegang is ook nog eens gratis. Het museum is op een steenworp afstand van Shambles Square, waar de grote massa Feyenoord-supporters zich ophield bij onder meer Sinclair’s Oyster Bar. Deze pub was omgeven met een hekwerk, waardoor het van beide kanten ‘aapjes kijken’ was. Van een dreigende sfeer was totaal geen sprake, mede dankzij de relaxte opstelling van de ‘bobby’s’.
De uren voor de wedstrijd brachten we grotendeels door in een Italiaans restaurant, waar ook oer-Feyenoorder Johan Boskamp met een gezelschap zat. Boskamp is die middag waarschijnlijk met een paar honderd Feyenoord-supporters op de foto gegaan – zelfs op de wc namen sommigen selfies – maar hij vond het zichtbaar prachtig en maakte met iedereen een praatje.
Na een snelle fish and chips begaven we ons in een overvolle tram richting Old Trafford. In tegenstelling tot de buurt rond het Etihad Stadium, straalt Old Trafford wél voetbal uit. Het stadion is in de loop der jaren natuurlijk grondig verbouwd, maar de nostalgie druipt eraf, met onder meer standbeelden van clubiconen voor de hoofdingang en eerbetonen aan een vliegtuigongeluk in 1958, waarbij een groot deel van de toenmalige selectie van Manchester United om het leven kwam. De grootte van het stadion is bovendien erg indrukwekkend en het publiek zit dicht op het veld. Het enige dat ik minder vond, was de beenruimte in het uitvak. Er wordt vaak gezegd dat het in De Kuip behelpen is voor lange mensen, maar toen ik (1.90 meter) in de rust even wilde gaan zitten, moest ik mijn benen in mijn nek leggen.
Ik kende de verhalen al over het bioscooppubliek van United en inderdaad, het thuispubliek maakte net zoveel lawaai als in een gemiddelde bibliotheek. Feyenoord moest voor de sfeer zorgen en deed dat dan ook, wat achteraf veel complimenten opleverde in de Britse media (zie bericht onder aan het artikel).
Na de teleurstellend verlopen wedstrijd (wat als Karsdorp en Kuijt die grote kans bij 0-0 wel zouden hebben benut?) werden de supporters op het uitvak lang vastgehouden, maar dat was dit keer geen grote straf. De tijd werd gevuld met het zingen van ‘Komen wij uit Rotterdam?’ met Feyenoorders die op losse kaarten overal in het stadion bleken te zitten en na afloop zich kenbaar maakten, ondanks waarschuwingen vooraf, dat Feyenoorders zou worden verwijderd uit de thuisvakken. Ook de groundsmen die met hun grasrollers de mat herstelden, konden telkens op een ovatie rekenen als zij de achterlijn passeerden.
Eenmaal weer in het centrum, bezochten we nog een aantal tenten, waaronder The Circus Tavern, volgens eigen zeggen ‘smallest bar in Europe, waar ik een Noorse United-seizoenkaarthouder ontmoette die vertelde dat hij om de twee, drie weken de reis naar Manchester maakte.
Manchester-uit staat niet hoog in mijn lijstje Europese uitwedstrijden, maar het was wel heel gezellig. Het is drie dagen rustig gebleven, wat ik vooraf eigenlijk wel had verwacht, en wat mede te danken was aan de opstelling van het Manchester politiekorps. Waar ik in landen als Frankrijk, Spanje en Italië een vrij agressieve opstelling van politie en mobiele eenheid heb meegemaakt, bleven de Britse bobby’s uiterst relaxt en vriendelijk. Zo kan het dus ook.
Helaas zit de Europese toernee van Feyenoord er dit seizoen op. Manchester United en Fenerbahçe bleken een maatje te groot. Het is nu lang wachten op de volgende loting, ergens in de zomer. En wie weet is het op 24 augustus 2017, voor de groepsfase van de Champions League.
‘De sfeer die jullie maakten was indrukwekkend’
Andy Mitten (Twitter: @andymitten) is oprichter van ‘United We Stand’, een Manchester United Fanzine. Hij werkt daarnaast als journalist voor onder meer FourFourTwo, ESPN, BBC, Sunday Times en schrijft ook boeken.
Loting
“Als supporter van Manchester United was ik blij met de loting. Feyenoord is een echte volksclub met een grote historie en Rotterdam is een speciale plek voor ons vanwege de gewonnen finale van de Europa Cup II in 1991 tegen FC Barcelona. We bewaren ook goede herinneringen aan de gewonnen Champions League-wedstrijd in 1997 (2-1, 3-1 in Manchester, red.). De Kuip is een geweldig voetbalstadion en Rotterdam is prima bereikbaar. Helaas kregen we maar 1.300 kaarten voor het uitvak. Wij werden dus gestraft vanwege het gedrag van de supporters van Feyenoord, iets waar we niet blij mee waren. Kaarten bleken erg moeilijk te krijgen, maar ach, de zon scheen in Rotterdam en iedereen had het naar z’n zin. De Feyenoord-supporters die ik heb ontmoet waren allemaal vriendelijk. Ik was verbaasd dat het stadion zo vol zat, ik had verwacht dat het half leeg zou zijn. De sfeer in het stadion was ook goed. Het enige slechte voor ons was het resultaat…”
In Manchester:
“Definitely not business as usual. Er was meer politie dan normaal op de been en heel goed georganiseerd. De autoriteiten wisten uiteraard dat er veel supporters zonder kaartje zouden komen en dat er veel Feyenoorders in de thuisvakken zouden zitten. Ik had een aantal supporters geholpen met kaartjes, wat erg lastig was. Ik had tegen degenen gezegd dat als ze zich rustig zouden gedragen, er niks aan de houd zou zijn in de United-vakken. Sommige Feyenoord-supporters hadden uiteindelijk geen kaartje, maar hadden nog steeds een prima tijd. Ik vermoed zelfs dat ze misschien één of twee biertjes hebben genomen.”
In het stadion:
“Jullie waren net zo luidruchtig als tijdens de wandeling vanuit het centrum. Ik was zelf aan het werk op de perstribune en na het einde van de wedstrijd zag je overal in het stadion Feyenoord-supporters die begonnen te zingen. Ik was echt onder de indruk. Het filmpje van al die fans een half uur na de wedstrijd zette ik op Twitter en dat ging meteen viral. Ik heb een paar vrienden die echte Feyenoord-supporters zijn. Het volume en de hoeveelheid liedjes van de 3.000 in het uitvak waren indrukwekkend. Als Feyenoord ons meer kaarten had gegeven, dan had United dat andersom ook gedaan. Voor de wedstrijd had ik al een hoge pet op van Feyenoord en na deze match nog meer.”
Dit artikel is verschenen in de meest recente uitgave van Hand in Hand. Hand in Hand verschijnt periodiek en wordt automatisch verstuurd aan alle leden van de De Feijenoorder. Het blad is tevens te koop in de losse verkoop. Lid worden van de De Feijenoorder kan hier.
Anderhalf jaar lang was het museum dicht, maar vanaf volgende week kunnen supporters van Feyenoord weer een tocht maken door de geschiedenis van de club. Niet meer in het Maasgebouw, maar aan de andere kant van stadion De Kuip, aan de Olympiazijde.
,,Er is veel veranderd”, zegt Ton Strooband, bestuurslid van de Stichting Feyenoord Museum, een museum dat bij de bouw was gebaseerd op voetbalmusea van Liverpool, Manchester United en het National Football Museum of England. ,,Qua ruimte hebben we wat ingeleverd. Dus we hebben wat moeten snijden in de voorwerpen.”
De collectie van Feyenoord bestaat uit ongeveer 3000 attributen. De topstukken zijn straks te zien in het nieuwe onderkomen, bij de authentieke ingang van De Kuip. Het museum is op de nieuwe plek alleen nog te bezoeken in combinatie met een rondleiding. Strooband: ,,De meest bijzondere attributen zullen straks te zien zijn. Bekers, shirts maar ook programmablaadjes bijvoorbeeld. Het wordt een reis door de tijd.” De historie van Feyenoord komt in het nieuwe museum tot leven aan de hand van vijf thema’s en een tijdlijn. Uiteraard is de Europa Cup I uit 1970 straks ook weer te bewonderen. Vanwege de verbouwing stond de belangrijkste Europes prijs voor clubteams tijdelijk in Museum Rotterdam, in het centrum van de stad.
Het museum is ook interactiever geworden, meldt Strooband. Zo kunnen bezoekers hun favoriete Feyenoordopstelling aller tijden maken. Ook is het geluid te horen dat spelers vroeger hoorden wanneer ze vanuit de kleedkamer naar het veld liepen.
Oud-speler Peter Houtman heropent het museum vrijdag. Vanaf volgende week woensdag is het museum ook weer te bezoeken.
Bron: DeTelegraaf
Fans van ADO Den Haag hebben misgegrepen bij het jaarlijkse prijzengala van de FIFA. Ze werden derde bij de verkiezing voor de eerste FIFA Fan Award. De ADO-supporters waren genomineerd vanwege hun knuffelactie in de Kuip in Rotterdam.
De fans van ADO Den Haag bedolven op zondag 11 september vorig jaar patiëntjes van het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam onder zo’n duizend knuffels.
Feyenoord had de honderden zieke kinderen uitgenodigd voor de wedstrijd tegen ADO. Toen een ADO-fan dat hoorde, deed hij via social media een oproep om knuffels mee te geven. Daar werd massaal gehoor aan gegeven.
De actie van de ADO Den Haag-supporters kreeg in binnen- en buitenland veel waardering. Bij de verkiezing van de FIFA Fan Award leverde die de fans 22,71 procent van de stemmen op. Daarmee werden ze derde.
De FIFA Fan Award ging naar de supporters van Liverpool en Borussia Dortmund. Zij zongen op 14 april vorig jaar samen You’ll Never Walk Alone voorafgaand aan hun Europa League-duel. Het Brits-Duitse koor kreeg 45,92 procent van de stemmen.
De tweede prijs ging naar de fans van het nationale team van IJsland. Zij vielen op tijdens het Europees Kampioenschap voetbal met het massale ritmische geklap waarmee ze hun team aanmoedigden.
Bron: RTVRijnmond
Supporters bedankt!
Adrie Moulijn, lid van De Feijenoorder, wil via deze weg alle supporters bedanken die haar woensdag 4 januari 2017 een mooie herinnering hebben bezorgd. De weduwe van de 6 jaar geleden overleden oer-Feyenoorder Coen Moulijn liet weten enorm onder de indruk te zijn van de wijze waarop haar man afgelopen woensdag bij het standbeeld van Coen is herdacht.
De gehele dag kwamen er op allerlei supporters sites en overige nieuwssites berichten voorbij over Coen Moulijn met foto’s uit zijn voetbalcarrière. Vaak vielen woorden als Mister Feyenoord, de beste linksbuiten die Nederland ooit gehad heeft, en de grootste Feijenoorder aller tijden. Dit geeft wel aan hoeveel indruk Coen Moulijn op de supporters heeft gemaakt.
Nogmaals bedankt,
Adrie Moulijn
Feyenoord en De Feijenoorder staan op woensdag 4 januari 2017 middels een officiële herdenking stil bij Coen Moulijn, die op die dag exact zes jaar geleden op 73-jarige leeftijd overleed.
Om 19:11 uur – een verwijzing naar het rugnummer van de legendarische linksbuiten – zal een minuut stilte in acht worden genomen om Coen Moulijn te herdenken. Hierbij zullen onder meer delegaties van Feyenoord en De Feijenoorder en Adrie Moulijn, de weduwe van Coen, aanwezig zijn.
Daarnaast biedt de club aan supporters de mogelijkheid om op woensdag 4 januari het standbeeld van Coen Moulijn te bezoeken. De Olympiazijde van De Kuip is voor deze gelegenheid vanaf 11.00 uur geopend, zodat supporters de legendarische linksbuiten kunnen herdenken.
In overleg met onder meer Adrie Moulijn en De Feijenoorder heeft Feyenoord onderstaand programma opgesteld voor woensdag 4 januari 2017:
11.00 uur: Olympiazijde De Kuip geopend (toegang via grote poort)
19.05 uur: Aankomst Feyenoord, De Feijenoorder en Adrie Moulijn bij standbeeld
19.11 – 19.12 uur: Minuut stilte ter nagedachtenis
20.11 uur: Olympiazijde De Kuip sluit
De Feyenoord Supportersraad (FSR) heeft ten doel het op gang brengen en houden van een dialoog tussen club en supporters in de breedste zin des woords, waarbij club en supporters elkaar gevraagd en ongevraagd van advies kunnen dienen, elkaars standpunten kunnen uitleggen. Dit moet uiteindelijk leiden tot een klimaat waarin club, supporters en andere belanghebbenden op een respectvolle wijze met elkaar omgaan en communiceren.
De FSR bestaat uit supporters, die een goede, representatieve en brede vertegenwoordiging van alle supporters van Feyenoord vormen. De FSR heeft uitsluitend een signalerende en adviserende functie. Onderwerpen die tijdens de bijeenkomsten aan de orde kunnen komen hebben betrekking op supporters- en publieksbeleid, waaronder worden verstaan: wedstrijdorganisatie, clubcultuur en identiteit en daarnaast binding en betrokkenheid.
Klik hieronder voor de notulen van de bijeenkomst op 30-11-2016.
[button color=”” size=”medium” type=”” target=”_blank” link=”http://www.feyenoordnet.nl/wp-content/uploads/2016/12/2016-11-30-notulen-FSR.pdf”]Notulen, 30 November 2016 – Feyenoord Supportersraad[/button]
Zou het dan echt dit seizoen? Zondagmiddag liep ik over de Coolsingel, keek even omhoog en stelde me voor hoe het eruit moet zien: aanvoerder Dirk Kuyt die de schaal aan honderdduizenden supporters toont. Maar het is te vroeg, er kan nog van alles gebeuren, Ajax is sterk, PSV zal nog wel terugkomen en, zoals iedereen constant terecht opmerkt: het blijft wel Feyenoord, hè.
Of nou ja, ‘iedereen’… Volgens Adri van Tiggelen, ooit Europees Kampioen en thans trainer van zaterdageersteklasser VV Zuidland, is Feyenoord Ajax en PSV na het gelijke spel van zondag definitief kwijt. Zoiets gebeurt gewoon, niemand die de man tegenspreekt. Dat er nog 51 punten te behalen zijn en het gat maar vijf en acht punten is. Ach, overmoed is nu eenmaal één van de symptomen van Coolsingel.
Daarom blijf ik nuchter en antwoord ik iedereen die me vraagt of het dit jaar dan echt zal gebeuren hetzelfde. Als het ooit kon, was het dit seizoen, maar hee, het blijft wel Feyenoord, hè. Met al dat ‘de tranen zijn de brandstof van de liefde voor Feyenoord’-gelul heb ik niet zo veel, ik heb in de bijna zeventien jaar die ik nu naar Feyenoord ga te veel geleden om het te willen romantiseren. Maar het kan: de onderliggende data van Feyenoord zijn, zeker aanvallend, vrij redelijk. Het team voetbalt leuk samen, tegen ADO en AZ was de glimlach niet van de gezichten af te krijgen.
Feyenoord snakt naar de titel en ik ook, want de laatste keer dat het gebeurde zat ik nog in groep één van de basisschool. Geen idee wat ik moet doen als het écht gebeurt, geen idee ook welke houding ik precies aan moet nemen in de huidige sportieve toestand. Ergens ben ik ook overmoedig, zoals gezegd, symptoom van Coolsingelkoorts. Maar ik relativeer het ook, nog wel.. Zoals ik velen rondom Feyenoord dit seizoen realistisch vindt, enkele opportunistische artikelen in de pers daargelaten dan.
Misschien had ik Ruud Heus kunnen vragen hoe me te gedragen. Twee weken terug zag ik de kampioen van 1993 op de pont van Amsterdam-Noord naar Amsterdam Centraal staan. Er zat zo’n plastic krat voorop z’n fiets en hij keek wat boos, een beetje zoals ik me voorstelde hoe Ruud Heus op een fiets met een plastic krat zou kijken. Dat was mijn kans: hoe houding te geven aan de combinatie van Coolsingelkoorts, overmoed, en relativeringen dat het echt kan dit jaar, maar het wel Feyenoord blijft, hè?
Maar ik deed het niet. Want terwijl hij wegfietste, droomde ik alweer over de Coolsingel.
Bron: Voetbalblah MarkLievisseAdriaanse
Ondanks de uitschakeling in de Europa League kunnen de supporters wel terugkijken op 3 mooie Europese reizen naar Istanbul, Odessa en Manchester. De Supportersvereniging is trots dat voor alle 3 de reizen een georganiseerde supportersreis is aangeboden. Voor Odessa heeft de supportersvereniging zelfs een rechtstreekse vlucht geregeld.
Na de supportersreis naar Manchester zijn er een aantal sjaals van deze reis over. Deze zijn vanaf nu exclusief te koop voor €15,- (exclusief verzendkosten) via de supportersvereniging.
Aanmelden voor een sjaal kan doormiddel van een e-mail te sturen naar [email protected] Geef hierbij aan hoeveel sjaals u wilt bestellen, vervolgens krijgt u een reactie met informatie over de betaling, de aflevering en de verdere gegevens. Zodra de sjaals op zijn zullen we dit bericht van de site afhalen en de mensen die een e-mail hebben gestuurd hierover berichten. Aanmelden gaat op basis van binnenkomst.
Er zijn nog maar enkele sjaals beschikbaar dus op=op.
