Tekst: Sam, Foto’s: Willem Fakkel-De Feijenoorder

Een koude gure zondag in februari. Het was weer tijd voor een topper, nouja Feyenoord staat veel te laag op de ranglijst om te spreken van een topper. Met de stemming zat het direct goed doordat FC Den Haag vandaag gelijk speelde. De klok sloeg half drie en de spelers kwamen het veld op. De supporters brachten een eer uit aan het mooiste voetbalstadion: De Kuip. Red de Kuip werd gescandeerd en tientallen spandoeken werden op De Noordzijde onthuld.
We waren klaar voor de wedstrijd. Helaas waren de Feyenoordspelers er nog niet klaar voor. Slechts een klein maandje geleden werd PSV nog omvergeblazen en ditmaal kon Feyenoord geen vuist maken. In de eerste helft konden de Eindhovenaren doen en laten wat ze wilden. Na een paar kleine kansjes, mocht Arias simpel binnen koppen. Vervolgens was Feyenoord machteloos en werd het wachten op de 0-2. En na ruim een half uur spelen kwam die ook. Bergwijn kon zomaar doorlopen en schoof de bal langs Jones. Botteghin voorkwam kon ternauwernood de 0-3. Helemaal niets hadden we in te brengen, pijnlijk.

Jean-Paul kwam na de rust in het veld voor Berghuis, als dat maar geen ernstige blessure is. Zonder hoge verwachtingen begonnen we aan de tweede helft. De eerste paar minuten van de tweede helft veranderde het spelbeeld niet. Maar in de 52^e minuut veroverde Malacia de bal en wist Jean-Paul te bereiken, die wist op zijn beurt Vilhena te bereiken die de 1-2 maakte. Ineens leefde De Kuip weer en stroomde er energie van de tribune naar het veld. Feyenoord knokte er weer voor en ging de strijd aan. Helaas duurde dit maar vijf minuten of PSV had alweer orde op zaken gesteld. Het laatste half uur werd uitgezeten. In blessuretijd kwam Jørgensen nog tot scoren, dit gebeurde echter in buitenspelpositie, dus werd deze goal afgekeurd.
Voor de derde maal op een rij speelt Feyenoord komende woensdag een thuiswedstrijd, Ditmaal voor de beker. Om het seizoen nog enigszins te redden zal er gewonnen moeten worden van Willem II. Op papier een zekerheidje!

---

 

Tekst: Harry Kerklaan, Foto: Edwin Verheul-De Feijenoorder

Elke trainer die Feyenoord zo laat voetballen als Giovanni nu al maanden doet, zou door ons, de Feyenoord-supporters, met pek en veren De Kuip uit zijn gejaagd. Dit lot blijft Giovanni bespaard. Want Giovanni is een Feyenoorder. Een zeer sympathiek mens. En hij zat vorig jaar ook op de bank. Dus houden we ons gedeisd. Wij kijken zwijgend toe, we lijden in stilte. Maar buiten De Kuip. Na de wedstrijd in de kroeg, in de trein terug naar huis of op de supportersfora, hoor en lees je een ander geluid. Een groot, heel (?) groot deel van de supporters gelooft niet meer in Giovanni. Deze misère duurt immers al bijna een half jaar. Net als in z’n eerste seizoen, toen Dick Advocaat kwam helpen, krijgt Gio wederom een slecht spelend elftal niet op de rails.

We zagen het eerder in 1995 bij Willem van Hanegem. In 2010 bij Mario Been. En nu bij Giovanni van Bronkhorst. Wij, Feyenoord-supporters, laten onze clubiconen nooit publiekelijk vallen. Hoe slecht het voetbal bij trainer Van Hanegem op het laatst ook was (en dat was het!), hoe laag we met Mario Been ook eindigden (10^e plaats) en hoe ideeëloos het voetbal van Giovanni ook is (afgelopen zondag tegen de, op Roda JC na, meest gepasseerde verdediging van Nederland). We roepen nooit iets lelijks over onze clubiconen. Niet bij Mario. Niet bij Willem. En nu ook niet bij Giovanni.

Mario Been werd, tot onvrede van Van Geel, door de spelers weggestemd en Willem van Hanegem kreeg van voorzitter Van den Herik te horen dat het beter was te stoppen. Dat laatste lijkt nu niet snel te gebeuren. Algemeen Directeur Jan de Jong zei vorige week letterlijk ‘Wij zijn gewoon tevreden over Gio.’ Dit zei hij dus na 23 wedstrijden met maar liefst 22 punten achterstand. En dan ben je tevreden over je trainer… Ongelooflijk! Zij zien toch zelf ook hoe Gio het elftal laat voetballen.

Ja, er zijn ook Feyenoord-supporters die wel in Giovanni geloven. Hun argument luidt: ‘Vorig seizoen was hij ook trainer en toen werden we kampioen.’ Klopt, we werden inderdaad met 1 punt verschil kampioen. Maar vorig seizoen ging er in Eindhoven van alles mis en in Amsterdam gingen ze te laat kopen en speelden ze tot in mei Europees. En laten we eerlijk zijn, ook vorig seizoen speelde Feyenoord lang niet altijd goed. Maar OK, voor de supporters die graag als bewijs het verleden erbij halen en loyaliteit aan de trainer (terecht!) een groot goed vinden. Ernst Happel, Thijs Libregts, Willem van Hanegem en Leo Beenhakker zijn alle vier kampioen met Feyenoord geworden en verloren daarna, stuk voor stuk, de greep op het elftal. Happel en Van Hanegem werden uiteindelijk ontslagen. Libregts en Beenhakker stopten zelf. Kortom, kampioen worden en het einde van je contract niet halen. Het overkomt de besten.

Gio, beste kerel. Ik hoop dat we ons plaatsen voor Europees voetbal. En ik hoop ook dat als je deze zomer ergens op een strandstoeltje ligt, jezelf de vraag stelt ‘Ik heb mijn team het afgelopen seizoen zéér matig laten voetballen. Kan ik beter met deze spelers?’ En als je dan denkt: ‘Dit lukt mij niet.’ Even goede vrienden, je bent en blijft een van ons, een echte Feyenoorder. Mocht je besluiten te stoppen, dan heb je een schaal en hopelijk twee bekers. Dat is evenveel als een andere legendarische Feyenoord-trainer, Willem van Hanegem. Er is slechter gezelschap.

---

 

Tekst: Pieter

Na tien jaar strijd is de Rotterdamse gemeenteraad vorig jaar akkoord gegaan met de bouw van een nieuw stadion: Feyenoord City. De raad gaf toestemming aan het college van B&W om 135 miljoen euro in het project te stoppen. Van dat gigantische bedrag is 35 miljoen is voor infrastructuur, 60 miljoen voor grondaankopen en 40 miljoen voor aandelen in het stadion.

Vanaf dat moment spreekt Feyenoord City alleen nog maar over 40 miljoen euro steun vanuit de gemeente. Dat bekt wat lekkerder dan 135 miljoen natuurlijk. Overigens is vanaf dan ook al in documenten te lezen dat de gemeente meer kosten gaat maken: overdracht van de gemeentelijke grond ten behoeve van de grondexploitatie in de eerste fase; inbreng en financiering van de sportfaciliteiten (outdoor atletiekbaan en multifunctioneel sportsportcentrum) als onderdeel van de herontwikkeling van De Kuip; planologische medewerking.

Maar de gemeenteraad geeft dat geld niet zo maar. Feyenoord gaat veel sociale problemen op Rotterdam-Zuid oplossen. In de ‘position paper’ staan de gemeentelijke voorwaarden die aan Feyenoord City zijn meegegeven. Feyenoord City moet dus aan de bak. Hiervoor moeten externe consultants worden ingehuurd. En dat kost geld. Veel geld. Feyenoord City gaat op zoek naar een bank die krediet geeft om al die externe consultants te kunnen betalen. Geen bank in Nederland durft z’n handen daar aan te branden: ze zien hoe dit project al gigantisch uitgelopen is (al meer dan tien jaar) en zien vooral te weinig zekerheden. Inmiddels is er een Amerikaanse bank bereid gevonden om dat zogeheten ‘overbruggingskrediet’ te verlenen. Feyenoord kan dus verder met het gaan voldoen aan de eisen van de gemeente.

De eerste deadline die Feyenoord diende te halen was 1 januari. Het is nu ruim vier weken later en een plan voor een betere bereikbaarheid van het stadion heeft nog niemand gezien. Ik denk dat het logisch is dat hier niet direct politieke gevolgen aan zitten, een klein beetje uitloop kan altijd gebeuren. Maar dat het uitloopt, laat wel zien dat de materie veel lastiger is dan steeds wordt beweerd door Feyenoord City en dat de materie waarop door de gemeenteraad vorig jaar JA heeft gezegd, niet deugd. De aantallen ov-gebruikers die Feyenoord vorig jaar aan de gemeente voorspiegelde, zijn namelijk gewoon niet realistisch. Eerder deze week heeft Feyenoord bevestigd dat de gemeenteraad van Rotterdam half februari het ‘mobiliteitscontact’ in handen heeft.

Eind 2018 ligt er een volgende deadline. Dan moet de oprichting van de Multisportclub Feyenoord een feit zijn. Feyenoord heeft aan de gemeente beloofd (zie het Bijlagenboek Feyenoord City) uit te groeien tot de grootste Multisportclub van Nederland, met satellietclubs in alle zeven focuswijken van Rotterdam-Zuid (Feijenoord, Afrikaanderwijk, Carnisse, Oud-Charlois, Hillesluis, Tarwewijk en Bloemhof). De drempel om te gaan sporten moet de Multisportclub Feyenoord gaan verkleinen. Er is geen duidelijke definitie afgesproken wat de ‘Multisportclub’ precies moet gaan worden. Is dat een netwerk van bestaande verenigingen of moet Feyenoord voor iedere tak van sport een geheel nieuw onderdeel oprichten? Het is te verwachten dat het de netwerkvariant gaat worden, waarbij de Hockeyclub Feijenoord en Rotterdam Basketbal als eerste aansluiten. Zij zijn namelijk al in gesprek met Feyenoord, hun huidige speellocatie is al of gaat verdwijnen en met name de basketbal schijnt te verwachten dat het rood en wit van Feyenoord een goede aantrekkingskracht kan hebben op hun club. Volgens de ongelofelijk mooie plannen gaat de Multisportclub maar liefst 50 Rotterdammers aan een betaalde baan helpen. Waar dat geld vandaan komt, is nog niet bekend.

Feit is dat de nieuwe Multisportclub er in 2018 moet staan. Feit is ook dat er niet duidelijk is gedefinieerd wanneer er wel / niet aan de oprichting van de Multisportclub is voldaan. De tweede deadline die Feyenoord dus dient te halen, gaat wel lukken. Los van iedere gestelde deadline: de gemeenteraad heeft geen enkele behoefte om op dit onderwerp alle ontwikkelingen te laten vastlopen. (Overigens is er door Feyenoord City gepland om in juli 2018 met de eerste verenigingen die meedoen naar buiten te reden om daar ongetwijfeld een positief en sociaal Feyenoord City-verhaal te presenteren.)

Naast de paar gemeentelijke voorwaarden die in de ‘position paper’ zijn gezet zijn er natuurlijk wettelijke eisen. Denk dan bijvoorbeeld aan bestemmingsplannen en een milieueffectrapportage. Bestemmingsplannen, wetten en rapportages: allemaal documenten die iedereen anders kan interpreteren. De gemeente en Feyenoord zullen er dus alles aan doen om hún zienswijze tot de waarheid te laten verheffen. Juristen draaien ongetwijfeld overuren in dit dossier. Voor iedereen die er verstand van heeft is het mogelijk om tot donderdag 15 februari 2018 een reactie te geven op het ‘Startdocument Feyenoord City’.

Wanneer deze ambtelijke molen eenmaal draait, is er voor de gemeente echt geen weg meer terug, ook al wordt er vaak gedaan alsof er later nog meer breekpunten komen. Er worden nu zoveel kosten gemaakt, dat het een succes moet gaan worden ook. Het point of no return is dus bijna bereikt. Dat moment is een essentiële in de tijdlijn van de projectgroep van Feyenoord City. Zij weten dat het voor de al verdeelde gemeenteraad op een gegeven moment haast onmogelijk wordt om alle plannen weer stop te zetten. Dat veel beweringen nog altijd luchtfietserij zijn, doet er dan niet meer toe. Er zijn dermate veel kosten gemaakt en bepaalde essentiële figuren uit de Rotterdamse politiek hebben inmiddels hun naam er zó aan verbonden, dat zij de stekker weigeren er ooit nog uit te trekken. Wat dat voor gevolgen op de lange termijn kan hebben, mag u zelf beoordelen….

---

 

Tekst: Martijn, Foto: De Feijenoorder

Het voetbal kent vaak meerdere gezichten, januari was zo’n maand. Voor het vijftiende jaar op rij niet gewonnen in Amsterdam, onderuit op een kunstgrasveld in Venlo en toch halvefinalist zijn in de beker. Één maand, twee compleet verschillende gezichten.

Het elftal

Na een korte vakantie stond de maand januari vooral in het teken van ‘terugkeren’ want na een lange tijd van afwezigheid keerden enkele basisspelers van het afgelopen kampioensjaar terug na lang blessureleed, maar keerde ook Robin van Persie terug in Rotterdam.

Met een elftal dat op papier barst van de kwaliteiten liet Feyenoord zich begin januari anders aardig te kijk zetten in de Klassieker. Zonder ooit echt gevaarlijk te zijn en met veel ontzag voor de tegenstander droop Feyenoord het veld af in Amsterdam alsof het een provincieclub uit de kelder van de Eredivisie leek te zijn.

Daarmee doel ik op het type club waar Feyenoord vervolgens het eerste weekend van februari inspiratieloos weer eens verloor. Buiten De Kuip is Feyenoord nog maar een schim van wat het in het kampioensjaar was.

Het is best alarmerend, dat zonder de steun van het Legioen in de Kuip dit Feyenoord eigenlijk niet heel veel verschilt van het Feyenoord dat drie jaar geleden zeven nederlagen op rij noteerde. Natuurlijk doet Feyenoord nog steeds mee om de KNVB beker en daarmee is het nog steeds in de race om voor het derde jaar op rij een prijs te pakken. Tegelijkertijd is er niks aan dit Feyenoord te ontdekken dat in wat voor vorm dan ook op regelmaat, discipline en een goed ingespeeld team lijkt. Onder van Bronckhorst heeft Feyenoord het op papier zeer goed gedaan, maar van een ‘systeem’ waar het onder druk, of in onrustige tijden op terug kan vallen lijkt totaal geen sprake.

Op de tribunes

Ook op de banken van de Kuip is het een onrustige maand geweest. Want naast de wisselende prestaties op het veld, was ook buiten het veld de liefde de afgelopen maand ver te zoeken.

Supporters waren niet welkom bij de laatste training voor de klassieker om hun “helden” een hart onder de riem te steken. Sterker, daar waar ik twee jaar geleden de eerste training van Kuyt via een livestream op een hotelkamer in Milaan keek was de eerste training van Robin van Persie toch echt achter gesloten deuren.

Steeds meer krijg ik het gevoel dat beleidsmakers en supporters verder van elkaar komen te staan en dat kan nooit goed zijn voor een volksclub, naar mijn mening.

Het is een rare wereld want dit zijn nog maar slechts een aantal van de vele gezichten die Feyenoord kent. Van onvoorwaardelijke liefde naar onbegrip en dat soms nog binnen een tijdsbestek van 90 minuten. Wat dat betreft kunnen we er ons dan maar aan vast houden dat de maand februari een stuk korter is en dat op de laatste dag van die maand wederom een belangrijke wedstrijd gespeeld gaat worden die het seizoen tot een succes kan maken.

---

Door: Marinus de Bokx, Foto: De Feijenoorder

Wat tijdens de wedstrijden tegen ADO en PSV op De Noorzijde gebeurde laat zien dat we het naast de prestaties op het veld ook over supporters en hun beleving van het voetbal moeten hebben. Het schijnt een belangrijk onderwerp te zijn want de club vroeg er mij er laatst in het kader van het “KNVB Expertise Fan onderzoek” ook naar.

Met betrekking tot supporters en hun beleving liep ik, tijdens mijn persoonlijke winterstop, tegen de geweldige documentaire SOB aan. SOB zegt u? Ja, Sons of Ben, Ben als in Benjamin Franklin, een van de grondleggers van het land dat nu de Verenigde Staten van Amerika mag heten. Deze documentaire gaat over een groep gepassioneerde voetballiefhebbers uit Philadelphia en omstreken. Het krankzinnige van dit verhaal is dat deze groep supporters helemaal geen club hadden om te supporten, er was geen stadion, geen voetbalcultuur, er was helemaal niets. Wel waren er sjaaltjes, vlaggen en shirts met logo, chants en liedjes over Philadelphia en een brandend verlangen om de wedstrijden die men op tv bekeek ook in levende lijve te kunnen zien en beleven.

Deze kleine groep groeide langzaam uit tot een schare van honderden mensen die op gezette tijden luid lieten blijken een voetbalclub en een stadion te willen. Dat kregen ze tegen alle verdrukking in nog voor elkaar ook! Philadelphia Union als club, Talen Energy Stadium in Chester als stadion. De Sons of Ben zijn vandaag de dag een supportersvereniging met enkele duizenden leden en een van de trouwste supportersgroepen in de MLS (Major League Soccer). Ze hebben zelfs een eigen tribune in het stadion waar ze, ondanks de magere resultaten van de afgelopen jaren,  “the Union” hartstochtelijk ondersteunen met allerlei sfeeracties. Daarnaast doen ze ook nog eens hun best om met liefdadigheid een bijdrage te leveren aan de stad waarin hun stadion is gevestigd.

Dat is dus de beleving van de voetbalsupporter in een niet zo voetbalvriendelijk land. Ik hoop dat zowel in het Maasgebouw als bij de KNVB in Zeist een keer naar deze film wordt gekeken. Een echte supporter zijn heeft namelijk niet zoveel te maken met “fanbeleving” maar met passie voor het spel en onvoorwaardelijke trouw aan de club en het huis waarin die club speelt. Een van de oprichters van de Sons liet dat in de film prachtig zien, de man was tot tranen geroerd als mensen zich negatief uitlieten over Chester, de stad waar “zijn” stadion staat, “zijn” huis.

---

 

Tekst: Frans Reichardt

Waar het bij andere spelers vooral gaat over waar zij goed in zijn, draait het in gesprekken over Michiel Kramer meestal om wat hij níet kan. Hij kan geen mannetje passeren, hij is niet beweeglijk genoeg, hij werkt niet hard genoeg, zijn warming-up is niet goed en hij is niet serieus met zijn vak bezig.
Profvoetballers als Theo Janssen of Søren Lerby konden in de kleedkamer een pakje peuken wegpaffen zonder dat dit voor opschudding zorgde. Michiel Kramer at in de rust van de bekerwedstrijd tegen Heracles een broodje Kwekkeboom en de hel brak los. En weer ging het over wat Michiel níet is: hij is niet professioneel.

Wie is Michiel Kramer? Ik ken hem niet persoonlijk en moet net als zoveel anderen afgaan op wat ik zie, hoor en lees. Volgens mij is de geboren Rotterdammer een doodgewone, nuchtere, relaxte gozer. Een vriendelijke lange slungel met gevoel voor humor, die een aardig balletje kan trappen, het tot Feyenoord één schopte en met die club zelfs landskampioen werd. Sterker nog: met enkele belangrijke goals heeft hij daar een mooie bijdrage aan geleverd. Denk aan zijn gelijkmaker bij Utrecht-uit in de 99e (!) minuut. Een jaar eerder scoorde hij in de bekerfinale tegen datzelfde Utrecht en bezorgde een bomvolle Kuip kippenvel. Het seizoen erna was hij terecht en tevreden bankzitter achter Nicolai Jørgensen. Michiel was blij Feyenoorder te zijn en heeft zich altijd positief uitgelaten over Feyenoord.
Michiel is ook de speler die na een training op Varkenoord geduldig handtekeningen bleef uitdelen aan tientallen vakantievierende kinderen terwijl zijn medespelers al in het busje zaten dat ze terug moest brengen naar De Kuip. Al lang voordat hij bij ons speelde, getuigde Michiel van zijn liefde voor Feyenoord. Met zijn vader had hij jarenlang een seizoenkaart op Vak P en in 1999 stonden zij samen op de Coolsingel.

Als profvoetballer is Michiel terechtgekomen bij de club waar hij altijd al het meest van hield: Feyenoord. Het is de droom van elke supporter. Want dat is ook Michiel het meest: Feyenoord-supporter. Met het eten van een broodje kroket in de rust van een wedstrijd had hij dat niet mooier kunnen illustreren: Michiel is gewoon één van ons.

---

 

Tekst: Rody

De clichés mogen weer uit de kast! De meest genoemde dooddoener tot nu toe: “Wedstrijd van het jaar”. Oké, ik geef toe. Dit is wel een héle belangrijke pot. In de competitie staan we een straatlengte achter. Deze ronde doorkomen, een beetje mazzel met de loting en we staan in de bekerfinale.

Om daar te komen moeten we het “schijtbakkenvoetbal” van PSV zien te verslaan. Zelf vind ik dat PSV een erg matig elftal heeft met uitblinkers van Ginkel en Lozano. Lekker achterover leunen en wachten op dat ene momentje. We probeerden het zelf óók tegen Ajax, maar de kopbal van Berghuis ging er niet in. En dan lijkt het alsof de hele tactiek is mislukt. Bij PSV vallen die ballen dit seizoen nét wel goed. Ik moet terugdenken aan de wedstrijd van vorig jaar tussen beide club. De eerste 15 minuten walste we over de Eindhovenaren heen. Ik zou dat Feyenoord weer willen zien. Vanaf minuut één gas erop. Publiek erachter en we kunnen bijna niet verliezen.

In die tijd was de opstelling duidelijk, tegenwoordig hebben we al 12(!) wedstrijden achter elkaar met een andere opstelling gespeeld. Wat wil Gio nou eigenlijk? Vooral achterin blijft het stuivertje wisselen. Linksachterin heeft jeugdspeler Malacia zijn kans gehad én die met beide handen gegrepen. Renato Tapia speelde prima wedstrijden, maar het blijft af en toe een clown. Denk aan het doelpunt van Kerk en de (gelukkig) afgekeurde goal van Henk Veerman. Tegen de kopsterke Luuk de Jong zou het mij niet verbazen als Eric Botteghin boven Renato Tapia wordt verkozen. Sven van Beek lijkt een zekerheidje. Op de rechterflank zijn St Juste en Nieuwkoop twijfelgevallen (blessures).

Linksvoorin zal Sam Larsson toch wel eens een topwedstrijd mogen spelen? Boetius krijgt elke keer de kans, maar Jean-Paul is de vorm van de eerste paar wedstrijden he-le-maal kwijt. Durft Gio het aan om Robin van Persie in te brengen? Tegen ADO den Haag moest ‘ie wel heel erg lang warmlopen. We zullen een stuk beter moeten zijn dan de laatst gespeelde potjes. Of kunnen we met de lampjes een deal’tje sluiten? Jullie de competitie, wij de beker?

Fijne wedstrijd!

---

 

Tekst: Sam, Foto’s: Edwin Verheul-De Feijenoorder

Voor het eerst, na twee uitwedstrijden, speelt Feyenoord in 2018 een thuiswedstrijd. De tegenstander is het Haagse ADO. Op voorhand moet dit drie punten opleveren, echter zijn we het seizoen niet goed begonnen en is het spel ondermaats. Toch was De Kuip goed gevuld. Voordat de wedstrijd van start ging werd er nog een minuut stilte gehouden voor Reinier Kreijermaat, zijn naam is beroemd! Op De Noordzijde rolde er een spandoek van ‘Beertje’ naar beneden. De scheidsrechter gaf een fluitsignaal om een minuut van stilte in gang te zetten. Vervolgens begon de gehele Kuip te klappen en werd het moment ondersteund door het You’ll Never Walk Alone. Dit leverde een kippenvelmomentje op.
Feyenoord slaagde erin om in het eerste bedrijf het niveau van de voorgaande twee wedstrijden te evenaren. Het spel was plichtmatig en er werd traag heen en weer gekaatst. Persoonlijk vroeg ik me af of ze wel zin hadden om lekker een potje te gaan voetballen. Er waren spaarzame kansjes, voornamelijk Jorgensen kwam dichtbij maar zag zijn inzet op de paal eindigen.
Gelukkig was het spel in de tweede helft beter. Feyenoord speelde iets meer naar voren. Nabij de 53^e minuut kon Berghuis de bal rustig klaarleggen voor zijn linkerbeen, hierdoor bediende hij Vilhena die wist raak te koppen. De Kuip mocht voor de eerste maal juichen in 2018. Toch voerde de opluchting de boventoon bij de goal.
Als er een uur gespeeld is, mag Robin van Persie warmlopen. Kind van de club en de stad is terug waar hij doorbrak in het betaalde voetbal. Het publiek zong hem luidkeels toe en zag hoe Feyenoord in de 67^e minuut een hoekschop kreeg. Na een kluts werd de bal binnengehouden en werd Berghuis ingespeeld die de bal in de verre hoek liet verdwijnen, 2-0 punten binnen.
Te vroeg gejuicht, want ook ADO wist uit een afvallende corner te scoren. Immers raakte de bal vol op de wreef. Dit was het sein voor de Feyenoordsupporters om zich te laten horen. De Haagse formatie wist Feyenoord onder druk te zetten, hierdoor gaven ze veel ruimte weg, dit strafte Toornstra af. Tot slot mocht van Persie zijn rentree maken in de Kuip, hij kwam helaas niet tot een scoringskans. Maar hij is terug!

---

 

Tekst Rody, Foto: De Feijenoorder

Mijn gebeden zijn gehoord: Robin van Persie is terug. In de 10 minuten die hij afgelopen woensdag mee mocht doen, zag je het al. Robin is een klasbak, Daar gaan we nog veel plezier aan beleven. Rustig “optrainen”naar 90 minuten. Daartegenover staat het waarschijnlijke vertrek van Nicolai Jorgensen.

Onze topscorer en eveneens klasbak lijkt zich op te maken voor een transfer naar Newcastle United. Mooie club hoor, maar toch degradatie voetbal in de Premier League. Als een club 25 miljoen euro wil betalen, is Feyenoord niet in de positie om dat te weigeren. En nu het lijkt alsof de competitie als een nachtkaars uitgaat, is de timing niet heel verkeerd. Al zou het wel erg lekker zijn als hij nog mee kan doen in de bekerwedstrijd tegen PSV. Dylan Vente komt eraan, maar is wat mij betreft nog niet ver genoeg in zijn ontwikkeling.

Waar de Kuip de afgelopen jaren een onneembare vesting was, zijn we dit seizoen gewoon ondermaats in eigen huis. Tegenstanders parkeren de bus en wij moeten er doorheen zien te voetballen. Als we dan eindelijk kansen creëren, hebben we niet de scherpte voor het doel. Het is elke thuiswedstrijd hetzelfde liedje. Laten we hopen dat het vandaag beter gaat, als ADO op bezoek komt.

De Hagenezen doen het uitstekend in de competitie en staan op dit moment op de achtste plaats. Trainer Alfons Groenendijk heeft het goed voor elkaar. Een speler om in de gaten te houden is El Khayati. Lekker technisch en een goed inzicht, echt zo’n kunstgrassspeler die je bij PEC Zwolle verwacht. Duimen dat hij het morgen, op de mooiste grasmat van Nederland, niet op zijn heupen krijgt..

Fijne wedstrijd!

---