AD-sportfotograaf Pim Ras komt het liefst in De Kuip

Pim Ras

Elke Feyenoord-supporter heeft wel eens een foto van Pim Ras gezien. Hij is de vaste sportfotograaf voor het AD en maakte inmiddels heel wat legendarische Feyenoord-foto’s. Als jongetje van 8 jaar komt hij aan de hand van zijn vader voor het eerst in De Kuip. Daar raakt hij het meest gefascineerd door de mannen achter het doel met hun grote telelenzen. Pim weet het zeker: ik word sportfotograaf.

Tekst: Frans Richardt
Foto’s: Mandy Horstink en Pim Ras

Pim Ras (Rotterdam, 1966) is vaste sportfotograaf voor het AD en fotografeerde op talrijke internationale toernooien, waaronder acht EK’s en WK’s voetbal en zeven Olympische Spelen. Met zijn foto’s won hij diverse prijzen bij de wedstrijd om de Zilveren Camera en de internationale fotowedstrijd van de Franse sportkrant l’Equipe. Hij won de Zilveren Camera 2009 voor zijn fotoserie van het Koninginnedagdrama in Apeldoorn.

Stadions
“Ik kom het liefst in De Kuip, maar ik ben geen voetbalman. Ik heb geen verstand van voetbal, maar weet wel wat er speelt en belangrijk is. Ik wil gewoon een mooie foto maken. In De Kuip kan dat. Voor een fotograaf is dit een heel mooi stadion. Ik ben in veel grote stadions over de wereld geweest, maar De Kuip is echt heel bijzonder. Stade de France is groot en indrukwekkend. Het Maracanã is ook groot, maar qua beleving vind ik het toch een stuk minder dan De Kuip.”

“Manchester United heeft een fijn stadion. Daar zitten de fotografen in een verlaagd gedeelte. Daar fotografeer je onder de reclameborden door. Dat is perfect. FC Groningen heeft ook zo’n geul, aan de zijkant van het veld. Speciaal voor fotografen. Wij zijn daar blij mee, want wij werken het liefst vanuit een laag camerastandpunt. Zo’n Arena heeft dat helemaal niet. Dat is gewoon geen lekker stadion. Ook omdat het licht daar niet goed is. In de Arena heb je een beetje viezig, vaal licht. Het licht in De Kuip is perfect. Het meest verschrikkelijke stadion is absoluut Het Gelredome. Dan is het prachtig weer en houden ze daar het dak dicht. En dan die verschrikkelijke grijze vlakken in de hoek… Daar ga ik liever niet naartoe. Het AD weet dat ook.”

Intiem en intimiderend
“Bij een belangrijke wedstrijd van Feyenoord ben ik altijd nog meer gespannen dan anders. Dat publiek dat op vijf meter afstand van je staat te schreeuwen, dat doet iets met je. Het laat je niet onberoerd. De adrenaline giert dan door mijn lichaam. Ik zit daar niet heel rustig. Toch heb ik nooit last. Als er gescoord wordt, gaat er wel eens bier over je heen. Dat moet je incalculeren. Over het algemeen zijn de supporters positief.”

“Dat lijkt we wel een uitdaging als je een nieuw stadion wilt. Dan moet je eigenlijk die sfeer zien mee te nemen. Maar die kun je niet meenemen, die is ongrijpbaar. In elk geval moet je het stadion niet te groot maken. Je moet het publiek dicht op het veld houden. Dan blijft het intiem en tegelijk intimiderend.”

Pim Ras

Duwen
Vorig jaar kregen twee fotografen het tijdens Feyenoord -FC Utrecht met elkaar aan de stok toen zij een foto wilden maken van Kuyt, die na zijn terugkeer zijn eerste doelpunt in De Kuip maakte.

“Ja, Kuyt. Kuyt is mijn favoriet. Een man met vele gezichten. Hij heeft een mooie kop, is heel expressief. Zijn eerste goal na zijn terugkeer, dat juichen móet ik hebben. Je staat met zijn allen achter dat doel waar Feyenoord naartoe speelt. Wat gaat-ie doen als-ie scoort? Gaat-ie naar links of naar rechts? Dan zie je dat-ie naar rechts gaat en dan ga je allemaal naar rechts. Dan is het gewoon duwen, vechten voor die ene foto. Dan duw ik ook, ja. Ik kan redelijk goed duwen. Ze vinden het niet leuk als ik erbij sta, haha. Ik móét gewoon die foto hebben. Het is voor mij ook een wedstrijd. Het is geen hobby. Het is mijn werk. De volgende dag sta ik op de voorpagina van AD Sportwereld, dus dan wil ik elke keer de mooiste foto hebben. Ik ben nu 50, ik doe dit werk vanaf mijn 16e en loop nog steeds als een kip zonder kop achter Kuyt aan voor die ene mooie foto. Hopelijk gaat dat nooit weg. Als ik dat niet meer heb, maak ik die mooie foto’s niet meer.”

Focus
“Ik ben heel erg gefocust dat ik geen moment mis. Momenten moeten mooi gefotografeerd zijn. De foto moet journalistiek gezien inhoud hebben. Het AD bereikt een miljoen mensen. Dat is mijn drive. Die gaat heel ver. Als de speler die scoort, gaat rennen, moet ik ook als een gek rennen om die mooie juichfoto te hebben. En ik kan niet het veld op. Dat is een no go area. Mijn foto’s zijn vaak emotiefoto’s. Juichfoto’s of treurfoto’s. Het moment ná het moment. Als ik afdruk, weet ik ‘Pats, ik heb ‘m!’ Dan weet ik al of het goed is of niet, of het scherp is of niet.”

“Als Feyenoord om 14.30 uur speelt, doe ik na afloop in de perskamer de nabewerking. Daar ben ik dan nog zo’n drie uur mee bezig. Tijdens een wedstrijd als Feyenoord – Ajax schiet ik soms wel 3.000 beelden. Die moet ik allemaal zien. Ik stuur er dan zo’n dertig door die ik zelf goed genoeg vind. Bij het AD kijken ze dan of ik heb wat zij willen hebben. Als ik het niet heb, nemen ze de foto van een ander. Van een fotobureau, bijvoorbeeld. Maar ik wil er alles aan doen dat ze mijn foto kiezen. Ik wil gewoon altijd in die krant staan.”

“Op vakantie maak ik bijna geen foto’s. Foto’s moeten voor mij een doel hebben. Wat heb ik aan een mooie foto op mijn telefoon? Ze moeten in de krant staan. Die foto moet gezien worden.”

AD
“Toen ik 16 jaar was, wist ik dat ik sportfotograaf wilde worden. Ik zat op het Caland Lyceum in Hillegersberg. Een van de docenten had contacten met Johan Derksen van Voetbal International en die zorgde ervoor dat Piet van der Klooster en Robert Colette, fotografen bij VI, bij ons op school kwamen vertellen over het vak van fotograaf. Dat waren grote meneren. Toen ik die mannen hoorde praten, wist ik zeker dat ik sportfotograaf wilde worden. Ik zat toen in 5 HAVO of zo. Na het Caland Lyceum ging ik naar de School voor Fotografie. Het vak van sportfotograaf leerde je daar helemaal niet. Via een schoolgenoot kwam ik in contact met Inter Football, het bureau van spelersmakelaar Maarten de Vos. Zo ging het balletje rollen en ging ik fotograferen voor Rotterdams Nieuwsblad, Algemeen Dagblad, Rotterdams Dagblad.”

“Het AD is mijn belangrijkste opdrachtgever. Dat is mijn podium. Al vanaf 1987. Bij de krant zijn ze blij met me, ik voel me erg gewaardeerd. Ze sturen me naar Brazilië om de Olympische Spelen te fotograferen. Dat kost een hoop geld. Er zijn weinig fotografen die dat mogen doen. Het AD laat mij mede het gezicht van de krant bepalen. Daaruit spreekt waardering. Het AD is echt mijn krant, ik zou voor geen andere krant willen fotograferen. Ik ben een AD-man. Ik hoop ook dat dat altijd zo blijft.”

De Top 3 van Pim Ras
Wat zijn de favoriete Feyenoord-foto’s van Pim Ras?

3. “John Guidetti scoort uit een penalty tegen aartsrivaal Ajax. Hij scoort die middag drie keer en Feyenoord wint met 4-2.” – 29 januari 2012
John Guidetti

2. “Paul Bosvelt tilt de UEFA Cup in de lucht. Feyenoord verslaat in 2002 in de finale in De Kuip Borussia Dortmund. Een historisch moment.” – 8 mei 2002
Paul Bosvelt

1. “Dirk Kuyt is terug in De Kuip en maakt tegen FC Utrecht zijn eerste competitiegoal. Hij staat als een veldheer en laat het gejuich over zich heen komen.” – 9 augustus 2015
Dirk Kuijt

Dit artikel is verschenen in de meest recente uitgave van Hand in Hand. Hand in Hand verschijnt periodiek en wordt automatisch verstuurd aan alle leden van de Feyenoord Supportersvereniging. Het blad is tevens te koop in de losse verkoop. Lid worden van de Feyenoord Supportersvereniging kan hier.